ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

اونجا که چارلز بوکوفسکی گفت :
«ما حتی تقاضای شادی نکردیم ؛فقط درد کمتری میخواستیم .»
همه حسش کردیم....

زندگیمون وقتی سخت شد که برای عادی‌ترین و کوچیک‌ترین خواسته هامون کلی صبر کردیم، تحمل کردیم، چقد دَوندگی کردیم، سختی کشیدیم، ولی وقتی بهش رسیدیم هیچ حسی نداشتیم یا کلا دیگه نمیخواستیمش.

ما همه به گذر زمان احتیاج داریم تا کم کم آماده و متوجه شویم انتخاب هایمان،آن طور که میخواستیم پیش نرفته است و آدم ها آنگونه که ما توقع داشته ایم،رفتار نکرده اند.
زمان میخواهیم تا با خودمان به صلح برسیم و تصمیم های جدیدی بگیریم.

-پونه مقیمی |

و گریستم
ب یاد تمام رویاهایی ک
تا میخواستیم نوازششان کنیم
پژمردند...

به اندازه حرفایی ک میخواستیم بزنیم و ریختیم تو خودمون موی سفید لابه لای موهامون هست …

ما آدمها منتظرِ کسی میمانیم که ما را ترک کرده،
که ما را یک زمانی بی اندازه دوست داشته...
منتظرِ همان آدم،با همان رفتار و همان شخصیتِ دمِ رفتنش...
ولی کسی که برمیگردد؛
نه دیگر بی اندازه دوستمان دارد،
نه ذره ای به آن آدمِ دمِ رفتن که میخواستیمش شباهت دارد...
برای همین است که هیچ رابطه تمام و دوباره شروع شده ای،
به سرانجام خوب نرسیده و
به سرانجام خوب نخواهد رسید...

. .

چه جوری انتظار دارید اونی بشیم که شما میخواین ما اونی که خودمون میخواستیم هم نشدیم

ما آدمها منتظرِ کسی میمانیم که ما را ترک کرده،
که ما را یک زمانی بی اندازه دوست داشته...
منتظرِ همان آدم،با همان رفتار و همان شخصیتِ دمِ رفتنش...
ولی کسی که برمیگردد؛
نه دیگر بی اندازه دوستمان دارد،
نه ذره ای به آن آدمِ دمِ رفتن که میخواستیمش شباهت دارد...
برای همین است که هیچ رابطه تمام و دوباره شروع شده ای،
به سرانجام خوب نرسیده و
به سرانجام خوب نخواهد رسید...

. .

و گریستم
به یاد تمام رویاهایی که
تا میخواستیم نوازششان کنیم
پژمردند...

#جان_اشتاین_بک


. .