یادمه وقتی هیچی برام درست پیش نمیرفت، فقط یه چیز منو نگه میداشت:
فکر به نسخه‌ای از خودم که یه روزی از این شرایط بیرون اومده و لبخند میزنه!
اسمش امید بود! اما شبیه یه عهد پنهانی با خودم بود.

وقتی که یه رابطه مهمه براش حرص میخوری، جوش میاری، دعوا میکنی، اگه بی‌اهمیت بود که در رو باز میکردی و میرفتی.

نمیدونم کجا برم وگرنه حتما از اینجا میرفتم

این بی‌ناموس زمان ما به زور مدرسه میرفت

موقعیت من و اِکس بیشرفم وقتی هر بار که میرفتم پیشش شیر کاکائو به خوردم میداد ، منم میدیدما هعی دارم شل میشمم ولی خب از کجا بدونم ، تازه الان فهمیدم اون شیرکاکائو برا چی بوده ؛ کیان هر جا هستی بدون خیلیییی پست فطرتی ؛ اگه دوس پسر توام هعی شیر کاکائو به خوردت میده پس بیا برو دلیلش و از اینجا بخون ؛ یه چیزایی از اینجا فهمیده ام که تو این ۲۴ سال عمرم حتی به ذهنمم خطور نکرده بود   :
.

اگه اولین باری که بهتون توهین شد میرفتین، دیگه توهینی در کار نبود.

شاید اگه اون صدای توی مغزم دو دقیقه خفه میشد وضعیت بهتر پیش میرفت.

داشتم میرفتم پیامامونو دوباره بخونم، فهمیدم بهتره گوشیمو بزنم به دیوار و برم بخوابم. چون شکسته شدن گوشیم، بهتر از شکسته شدن قلبمه

ازم پرسید اگه میتونسی الان هرجایی از جهان که میخواستی باشی، کجا میرفتی؟
گفتم کجایی؟!

ای کاش اون کاکتوسه میرفت تو ماتحت یارو تا دیگه از این غلطا نکنه..