تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

اینجا شاعران زود مۍمیرند
اما دو چیز را به یادڪَار مۍڪَذارند
شعرها و معشوقه شان ـ..

#محمدرضا_درویش

آدمای ناامن زندگی من نه میرن نه تغییر میکنن، بلکه از سمی به سمی دیگه منتقل میشن!
[قانون پایستگی انرژی سمی ها]

میدونی اوج خفگی کجاست؟ همون جایی که کلی حرف داری و به شدت ناراحتی و خیلی چیزها رو اعصابت میرن ولی سکوت میکنی و به اخرین درجه ناراحتی میرسی و ترجیح میدی که هیچی نگی فقط یه گوشه بشینی و ببینی چی میشه.

آدم‌هایی که ناراحتیشون رو به روت نمیارن، هیچی نمیگن و دعوا نمیکنن، همون‌هایی هستن که یه دفعه قید همه چیز رو میزنن و یهویی میرن.

یه فکت قوی در مورد مردا:
هیچ وقت از یه رابطه بیرون نمیرن
با بی توجهی انقد خستت میکنن
تا خودت از اون رابطه بری بیرون...

ادمایی که جزییات یادشون میمونه خیلی به گا میرن.

People come and go, but life is simply about seeing who cares enough to stay.

مردم میان و میرن،
اما زندگی صرفاً دیدن اینه که چه کسی به اندازه کافی به موندن اهمیت میده.

Always tell someone how you feel because opportunities are lost in the blink of an eye but regret can last for a lifetime.

همیشه احساس خودتو به افراد بگو.
چون فرصت ها در یک چشم به هم زدن از دست میرن، اما پشیمونی میتونه یه عمر ادامه داشته باشه.

به آدما پر و بال ندین، پرواز میکنن میرن از بالا میرینن رو سر و کله خودتون.