من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...

من وقتی دارم فک می‌کنم به اینکه نمیشه ، اما اگه میشد

♡

کاش میشد از آنهایی که دنیا را ترک کرده‌اند پرسید: آیا اندوه پایان یافت؟

اونی که رفت باید میرفت،
اونی که زد باید میزد
اون پولی رو که باختی باید میباختی
اون دلی که شکست باید میشکست
اون رفاقتی که تموم شد باید میشد
اینا همش باید میشد تا تو بشی "تو".

‏چرا من تو‌ رو بخاطر چیزی ببخشم که اگه من همون رو انجام میدادم تو ازم متنفر میشدی؟

آدم‌های دورش کمتر و کمتر میشدن اما براش مهم نبود، معتقد بود اگه خودش رو داشته باشه عملا کم و کسری نداره و باز هم میشه زندگی کرد، بی احساس یا بیرحم نبود،فقط رو آدم‌ها حساب نمیکرد، ته داستان رو خوب میدونست، دیگه امیدش فقط به خودش بود.

کاش میشد یه روزایی استعفا داد و مُرد، حداقل فرداش بیدار شد ولی اون روز نه.

من تو رو واسه چیزی بخشیدم که اگه همون رو من انجامش میدادم، تو از من متنفر میشدی.

به نظرم همه آدم ها ی بار باید تا تهش برن؛
تا ته اون چیزی که خیلی بهش اصرار دارن
برن و تا جون دارن براش بجنگن!
اونقدر که خسته و زخمی برگردن
مهم نیست که ته ش برنده شن یا بازنده
مهم اینه که تهشو دیدن!
کسی که تهشو دیده دیگه از هیچی نمیترسه.
مدیون دلش نیست که شاید میشد..!

من تو رو واسه چیزی بخشیدم که اگه همونو من انجامش میدادم، تو ازم متنفر میشدی.