به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

هنوز با هم کل‌ کل میکنید؟ ‏هنوز واستون مهمه آخرین‌ بار کی پیام داده؟ ‏هنوز شک دارید بهش بگید دوستش دارید؟ ‏هنوز واسه یه اشتباه کوچیک، واسه یه سوتفاهم ساده، از آدم‌های زندگیتون میگذرید؟ ‏بابا مگه از فردا خبر دارین؟ داریم یکی‌ یکی‌ تموم میشیم، ‏بچسبید به اندک آدم‌هایی که واستون باقی موندن.

در خونوادەهای ایرانی
حفظ آبرو همیشه مهمتر از حفظ سلامت روان بوده؛
برای برنده شدن در برابر مردم
به خودمون می بازیم
و در نهایت میشیم یه تعداد روانی آبرومند!

ما زندگی نکردیم
فقط نقش بازی کردیم که آبرومند باشیم
و اونقدر از قضاوت مردم ترسیدیم
که از تارو پود دلخوشی چیزی برامون نموند!!!

بالاخره تموم میشه،
درسته که ما اون ادم سابق نمیشیم
ولی درست میشه ،
احوال پرس هم باشیم ،
مراقب هم باشید …

نمیدونم کی نیاز داره این رو بشنوه ولی وقتی میفهمی میتونستی بهتر حرف بزنی، رفتار کنی یا واکنش نشون بدی، خودت رو سرزنش نکن و ببخش، بیشترمون تا وقتی چیزی یاد نگرفتیم همون کاری رو میکنیم که بلدیم، وقتی چیزهای جدید یاد میگیریم کم کم تغییر میکنیم و بهتر میشیم.

Things often get tougher before they get easier. Stay strong, be positive. We all struggle sometimes. Your struggle is part of your story.

کارها اغلب قبل از اینکه آسون تر بشن،
سخت تر میشن.
قوی بمون، مثبت باش.
همه ما گاهی اوقات دچار مشکل میشیم.
مبارزه بخشی از داستان ماست.

بعضی اوقات هرچقدر قوی تر باشیم، آسیب پذیر و شکننده تر میشیم.

‏شد شد، نشد از کنار هم رد میشیم وانمود میکنیم همدیگرو نمیشناسیم.!:))
• |.|

Sometimes we don't feel sad about the absence of people, we just regret why we were there...

گاهی اوقات ما از نبود آدمها ناراحت نمیشیم فقط حسرت میخوریم که خودمون چرا اونهمه بودیم ...

We stay together
We grow together
We will succeed together

با هم میمونیم
با هم رشد میکنیم
و با هم موفق میشیم.