حرف زدن رو از ۲ سالگی یاد میگیریم..
اما به موقع حرف زدن رو خیلیا در ۱۰۰ سالگی هم بلد نیستن...

دلیل خیلی از رنجش‌های ما اینه که به اندازه شخصیت خودمون کسی رو تحویل میگیریم نه به اندازه ظرفیت اون شخص، خیلی از آدم‌ها وقتی بهشون احترام میذاری بجای اینکه فکر کنن تو خوبی، فکر میکنن خودشون تافته جدا بافته‌ان.

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توم از بین میره، یک بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی، عوارض داری، ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

آدما هیچوقت نمیفهمن چقدر دوسشون داریم وقتی که تصمیم میگیریم دیگه دوسشون نداشته باشیم میفهمن که خیلی دیره و دیگه مهم هم نیست..

هفته‌ی پیش این موقع‌ها داشتیم یاد میگرفتیم اگر خواستن توی اسنپ بکشنمون چجوری مقاومت کنیم،
این هفته‌ هم داریم فرق صدای ضدهوایی و موشک رو یاد میگیریم. نمیخوام هفته‌ ی بعد رو ببینم…

وقتی از هم فاصله میگیریم، یه چیزی توی من از بین میره، یه بخشی از خودم گم میشه، تو واسم مثل هوایی میمونی که نمیتونم توش نفس نکشم، مثل دارویی که عوارض داری ولی نبودنت از بودنت دردناک‌تره.

نمیدونم کی نیاز داره این رو بشنوه ولی وقتی میفهمی میتونستی بهتر حرف بزنی، رفتار کنی یا واکنش نشون بدی، خودت رو سرزنش نکن و ببخش، بیشترمون تا وقتی چیزی یاد نگرفتیم همون کاری رو میکنیم که بلدیم، وقتی چیزهای جدید یاد میگیریم کم کم تغییر میکنیم و بهتر میشیم.

دبیرستان به اجبار خانواده مجبور شدم برم تجربی ولی یکی از رفیقام رفت هنرستان طراحی دوخت همه بهش میگفتن تنبلی که رفتی هنرستان ولی اون الان برند لباس خودشو داره و من الان کم کم دارم ازینجا خیاطی یاد میگیریم و اولین درآمد ۷ رقمیم بدست آوردم🥹 :
-

از این عصبانی نباش که چرا بقیه قدر ارزش و محبت تورو نمیدونن، خیلی از مواقع ما به اندازه ی شخصیت خودمون کسی رو تحویل میگیریم نه به اندازه ی ظرفیت اون شخص."
بعضی از آدم ها رو بزرگشون کنی لبریز میشن و توهم خود بزرگ بینی در درونشون ایجاد میشه.
دست به قد و اندازه ی آدم ها نزنید.

باید مراقب حس خوبی که از هم میگیریم باشیم
ممکنه اون حس دیگه هیچوقت با هیچ آدم دیگه ای
تکرار نشه و ما اینو دیر بفهمیم...

.࿐