‏یه بیماری هست به اسم "اروتومانیا"؛
این بیماری اینطوریه که ؛
تو از شخصی که دوستش داری
تصویری می‌سازی که از
خود واقعیش پیشی گرفته
و در نهایت شخصیت اصلی اون فرد
باعث ناراحتیت میشه!
فکر میکنم خیلی هامون درگیر این بیماری باشیم

. .

دو نفر رو هیچوقت یادت نره
اینکه کی تو زندگیت ناراحتت کرد
اینکه کی تو زندگیت ناراحتیتو برطرف کرد...

‏چطوری ناراحتیت رو نشون میدی؟ به همه جا نگاه میکنم، جز صورتش.

دلیل ناراحتیتو تبدیل به بیست سوالی نکن. تو دیگه بزرگ شدی.

‌
روزی میاد که
یاد میگیری به جای حرف زدن سکوت کنی،
به جای نزدیک شدن فاصله بگیری،
به جای منتظر موندن فراموش کنی که
کمتر باعثِ ناراحتیت بشه .


..

Being too sensitive is so embarrassing that after a while you won't even be able to tell the reason for your discomfort

زیادی حساس بودن انقدر خجالت اوره که بعد یه مدت دیگه حتی روت نمیشه دلیل ناراحتیتو بگی

Notice the people who are happy for your happiness, and sad for your sadness, they’re the ones who deserve special places in your heart

به ادمایی که به خاطر خوشحالی تو خوشحالن و واسه ناراحتیت ناراحت هستند توجه کن، اونا همونایی اند که لایق بهترین جایگاه تو قلبت هستند.

آدما حوصله ی دیدن ناراحتیت رو ندارن، اینکه نگرانت بشن بحثش جداس
حوصله ندارن، حوصله ی قیافه ی در هَمت، چون باید برات وقت بذارن، چون باید بعدش از خودشون بزنن، برای همین حوصله‌شو ندارن

𝐌𝐨𝐫𝐧𝐢𝐧𝐠𝐬 𝐚𝐫𝐞 𝐬𝐨 𝐠𝐨𝐨𝐝. 𝐈𝐭'𝐬 𝐥𝐢𝐤𝐞 𝐚𝐥𝐥 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐩𝐚𝐢𝐧 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐯𝐚𝐧𝐢𝐬𝐡𝐞𝐝 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐚 𝐥𝐢𝐭𝐭𝐥𝐞 𝐭𝐚𝐬𝐭𝐞 𝐨𝐟 𝐬𝐮𝐧𝐬𝐡𝐢𝐧𝐞 𝐨𝐧 𝐲𝐨𝐮𝐫 𝐟𝐚𝐜𝐞

صبحا خیلی خوبن ، یه جوریه که انگار کل ناراحتیت با چشیدن یه مقدار از طعم نور آفتاب روی صورتت نیست و نابود میشه .️.

♡

من لبخندت رو میبینم، نه به هم ریختگی دندون هات رو. ناراحتیتو‌ میبینم، نه خط اخمت رو. نفس کشیدنت کنار خودم رو میبینم، نه قوز دماغت رو. انگشت های زیبات رو میبینم، نه خشکی دستات رو. من خوبیات رو جوری میپرستم که ویژگی های پایین ترت جایی تو قلبم ندارن. جوری دوستت دارم که هیچکس تاحالا نداشته.