دوستان من واقعا به یه نتیجه ی رسیدم:
این‌طوریه که شما هر چه پاچه‌پاره‌تر باشی، همه عالم و آدم بیشتر حواسشون هست که همه چیز بر وفق مرادت باشه و کسی ناراحتت نکنه.
اما اگه کمی روادار باشی و سعی کنی شرایط بقیه رو درک کنی و ناراحتیت رو کمتر بروز بدی، راحت‌تر نادیده گرفته می‌شی.
|پرنشاطم|

افسردگی اینطوریه که اوایل همه واست دل می‌سوزونن و از ناراحتیت غمگین میشن ولی این مال اوایل مریضیته. بعد چند سال همه عادت میکنن به حالِ بدت و ترجیح میدن جای همدردی با یه آدمِ ناراحت، فراموشت کنن. البته گله‌ای هم نیست، طبیعیه آدم‌ها دوست نداشته باشن با اشخاص غمگین معاشرت کنن.

•
خنده الکی آسون تر از توضیح دادن ناراحتیته.

♡

اونی که
خوشحالیت خوشحالیشه؛
ناراحتیت ناراحتیشه...
همونو بچسب
اون آدم،
بهترین آدمِ زندگیته...
حالا ببین کی اومد توی ذهنت......

رو هر آدمی اسم عشق نزارین
و هرآدمی ارزش ناراحتیتونو نداره
پس سر کارهایی که از بی عقلی و نادونی میکنن ناراحت نشید؛ فقط نزارین اونقدر خورد و نابودتون کنه که بعد تموم شدن این عذاب هیچی از خودت باقی نمونده باشه!
‌

یه جایی میفهمی هیچکس اندازه من پشتت نبود،هیچکس اندازه من دوست نداشت،هیچکس بابت کوچیک ترین ناراحتیت همه ی خودشو برات نمیذاشت که فکر نکنی تنهایی،
ولی اون روز خیلی دیر شده:)


و کاش برسه این روز..

‏یکی از بزرگترین باگ‌های خلقت اینه که نمیتونی ناراحتیت رو از مامانت پنهون کنی.

دو اصل روانشناسی هست که درعین سادگی واقعا تأثیرگذار و مفیدن؛
یکیش اینه که تو بیست و یک روز میشه یه عادت جدید پیدا کرد
و تو نود روز میشه یه سبک زندگی ساخت
و در نهایت تو سه ماه میشه خیلی راحت کل زندگی رو تغییر داد!
دومیش اینه که اگه چیزی بیشتر از یه روز ناراحت و اذیتت کرد تا به روز دوم نرسیده درموردش حرف بزن...
مطمئن باش اگه ناراحتیتو تو خودت بریزی بدتر میشه.
درضمن یاد بگیر چیزایی که یاد گرفتی رو بنویسی چون اثرش دوبرابر می‌شه.

𝑯𝒊𝒅𝒆 𝒚𝒐𝒖𝒓 𝒔𝒂𝒅𝒏𝒆𝒔𝒔 𝒃𝒆𝒄𝒂𝒖𝒔𝒆 𝒏𝒐 𝒐𝒏𝒆 𝒄𝒂𝒓𝒆

ناراحتیت رو پنهان کن چون هیچکس اهمیتی نمیده

یچیزی میگمو میرم :
روزی میاد که یاد میگیری به جای حرف زدن
سکوت کنی، به جای نزدیک شدن فاصله
بگیری، به جای منتظر موندن فراموش کنی که
کمتر باعثِ ناراحتیت میشه...!


. .