طارق خراسانی ناچاری تو عشق و چقدر قشنگ میگه:
« هرچه کنم نمی‌شود، تا بروی تو از دلم؛ از تو فرار می‌کنم، باز تویی مقابلم!. »


. .

چند باری شده بود که به‌خاطر ناراحتی‌هایی که از هم داشتیم، موقع خواب آروم آروم سر صحبت و باز می‌کردیم، گله می‌کردیم، همو تو بغل همدیگه محکم فشار می‌دادیم؛ و این‌طوری که نوشته، به خاطر چیزهایی که می‌دونستیم، گریه کردیم. خیلی‌وقت‌ها از سر ناچاری، گاهی‌وقت‌ها از سرِ پشیمونی، و همیشه از سر عشق..

. .

تنها چیزی که میتونم به رفیقام بگم اینه که :
" ما از روی ناچاری باهم دوست شدیم نه رفاقت "

‌‌‌‌‌‌.࿐

بعضی وقتا زندگی انقده دارک میشه..،
که از روی ناچاری مجبور میشی بهش بخندی.

‌‌‌‌‌‌.࿐

نباید آرزو کنی که باهات تا ابد بمونه،باید آرزو کنی که بخواد تا آخرش باهات باشه،چه فایده اگه نخواد ولی از سر ناچاری،عادت یا حتی ترحم بمونه؟

یه شکلی از سکوت هست که از دل رابطه‌های اجباری می‌یاد، از دلِ لحظه‌های پر از خشمی که نمی‌تونی به هزار دلیل حرف بزنی و ناچاری به سکوت! این سکوت‌ها برخلاف سکوتی که تاریکی اتاق را پُر می‌کنه و آرامش می‌بخشه، دردآور و آسیب‌زننده‌تره. هر چی بیش‌تر سکوت کنی، تلخی اون لحظه‌ غلیظ‌تر می‌شه. مجبور شدی سکوت کنی چون حرف زدن بی‌فایده ست، چون هر چی بگی برعلیه خودت استفاده می‌شه. اما سکوت انتخاب بهتری نیست ، تبدیل می‌شه به کرم‌های ریزی که آهسته جونت رو می‌جوند و فاصله تو رو با اون آدمی که حالا دیگه نیست بیشتر‌ می‌کنه. این سکوت، غشایی می‌شه بین تو و اون چیزی که بقیه از تو می‌دونن. وقتی که رابطه ای تموم می‌شه، بخشی از وجودمون توو حافظه اون آدم و در خاطرات ریز و درشتی که ازمون داره ، به زندگی خودش ادامه می‌ده؛ اما اون بخش از وجودمون که در انحصار سکوت هست، در هیچ حافظه‌ای ثبت نمی‌شه. هیچ خاطره‌ای درباره‌ی سکوت‌های تلخ‌مون جز در حافظه خودمون نیست. این نوع از سکوت‌ تنها چیزیه که فقط متعلق به خودمونه و غم های دائم و عمیق ما ، همراهِ ما از روزی به روز دیگه منتقل میشه... .

وقتی دستتون به شیر نمیرسه
از رو ناچاری عاشق خر نشی



.. ..

وقتی دستتون
به ماه نمیرسه
از روی ناچاری
عاشق تیر چراغ برق نشید ...!!..️.









.. ..

اگر یک روز مجبور شوم
که تو را ترک کنم
کوچک بودن عشقم را نه
بزرگ بودن ناچاری‌ام را باور کن...

. .

. کپشن خاص .

به تو گفتم که در این دور شدن ناچاری؟
سر به تایید تکان دادی و گفتی آری!

عین مرگ است اگر بی تو بخواهد برود
او که از جان خودت دوست تَرَش می‌داری...