خیلی وقت‌ها ما نمیخوایم زندگی رو ترک کنیم ما فقط دلمون یه لحظه‌ی امن میخواد! یجا که توش لازم نباشه نقاب بزنیم، یا وانمود کنیم که حالمون خوبه.این خستگی نشونه‌ی ضعیف بودنمون نیست، نشونه‌ی اینه که مدت زیادی رو بدون تکیه‌گاه ادامه دادیم.

گیف فوقِ لختی میخوام هیچی تن‌شون نباشه از کجا بیارمممم🥲
از اینجا. :

چمیدونم حتما دوست‌داشتنی نیستم دیگه. وگرنه چطور ممکنه یک نفر هم نباشه که برای بودن کنار من تلاش کنه؟!

من بهونه نمیفهمم، آدم برای کسی که دوستش داره بلد هم نباشه یاد میگیره.

تا میتونید خودتونو به گیج بازی بزنید
بگید نمیدونم، بگید نمیتونم، بگید بلد نیستم، بگید حالیم نمیشه، بگید من خرم، بگید من ناتوان عقلی ام
ولی ارامش برای خودتون بخرید با گفتن این کلمات و هرچی ک شنیدید به هیچ جاتون نباشه..

شده تا حالا لباسی رو برای یه قرار خاص خریده باشید و هرگز اون قرار خاص پیش نیومده باشه؟ یا مثلا یکی بهتون بگه بخاطر من موهات رو بلند کن و وقتی موهاتون رو بلند شد دیگه اون آدم نباشه؟ یا کادوی تولدش رو بگیری و روز تولدش باهات قهر کنه؟ شده تا حالا یه عالمه عشق رو دستتون باد کنه؟

اگه همه دنیا بهم پشت کنن، هیچکس باهام نمونه، هیچکس کنارم نباشه، کوچیکترین فرقی برای من نداره، من واقعا تنهایی حالم خوبه، من خودم رو دارم.

آدمیزاد واقعا مثل گیاه میمونه،
محیط اطرافش که خوب نباشه پژمرده میشه، میپوسه و از بین میره...
بعضی وقتها باید جابجاش کنی، محیطش رو تغییر بدی تا بتونه دوباره جون بگیره

اگه واقعا برات مهم باشه راهشو پیدا می‌کنی؛ اگه نباشه بهونه‌شو.

تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.