‏آدم‌هایی که توجه و حضورشون رو نشون میدن، همیشه برای من ارزش بیشتری دارن. بی‌تفاوتی هیچ‌وقت جذاب نبوده.

وقتی پیام‌های قدیمی‌ رو می‌خونی و متوجه می‌شی که اون اصلا یه دروغگوی حرفه‌ای نبوده، بلکه این تو بودی که یه احمقِ حرفه‌ای بودی.

کم‌کم دارم میفهمم که بزرگ شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی میرسی، میبینی آن‌قدرها هم که فکر میکردی جالب نبوده‌اند.

هیچ‌وقت نمیتونم ببخشمت، اخه تو جوری همه چیزو تموم کردی که انگار اصلا چیزی نبوده.

درد و رنج هایی رو به دوش میکشیم که در اصل از آن ما نبوده! فقط جبر روزگار بهمون تحمیل کرده.

تا حالا به این دقت کردی که وقتی دست از تلاش میکشی، رابطه دوستی یا رابطه عاشقانه‌ات به پایان میرسه؟ این به این دلیله که هیچی دوطرفه نبوده، فقط تو بودی، تنها.

یادت ا یادم‌ نمیره، میبینمت توی زندگی دیگه.
شاید نبوده قسمتون، که الان وضع بینمونم اینه.

دقیقا اونجایی ک زخمامون التیام پیدا میکنن میفهمیم ک لازم نبوده حتی لحظه‌ای اصالت و شخصیتمون رو فدای نگه‌ داشتن دیگرانی تو زندگیمون کنیم ک قدردان عشق و احترام ما نبودن.

کسی که زخم دلت را ببینه و بذاره با دردش شب را به صبح برسانی، هرگز برایت پناه نبوده، فقط رهگذری بوده در مسیر تنهایی‌ات.

‏ولی کسیو وسط راه ول نکنید.
شاید این راه اصلا راه اون نبوده ولی بخاطر شما اومده..!