Şunu anladım ki duygusal değil umursamaz İnsanlar daha mutlular

به این نتیجه رسیدم که آدمای بی تفاوت شاد ترن، نه آدمای احساسی

‌‌‌‌‌‌.࿐

روزی به خودت می‌آیی و میبینی
هر چقدر برای  بودنش جنگیدی
او برای نبودن تلاش کرد
هر چقدر برای جای خالی‌اش جنگیدی
او برای نیامدن تلاش کرد ...
از یک جایی به بعد  میفهمی که باید کنار آمد
با خودت
با نبودنش
با جای خالی‌اش
با نخواستنش!
از یک جایی به بعد باید بفهمی
که هر چیزی با تلاش نتیجه میدهد الّا عاشقی!
ᅟ

There are no secrets to success. It is the result of preparation, hard work, and learning from failure

هیچ رازی برای موفقیت وجود ندارد.
این نتیجه آمادگی، کار سخت و درس گرفتن از شکست است.

‌‌‌‌‌‌.࿐

کمی آرام‌تر از قبلم. انگار خشمی دیرینه را برون‌ریزی کرده باشم! انگار فریادم را به گوش همانی رسانده‌ام که باید، خشمم را بدون پرده به همانی ابراز کرده‌ام که باید. دیگر با همه دعوا ندارم، دیگر بی‌دلیل خشمگین نیستم و فارغ از نتیجه، آرام‌ترم.
کدخدا آب روستائیان را فروخته بود و من روستاییِ غمگین و خشمگینی بودم که جسورانه توی چشم‌های بی‌شرم کدخدا نگاه کرده بود و یک سیلی محکم به او زده بود.
نه آب بازگشت، نه کدخدا عذرخواهی کرد، اما روستائی، آرام‌تر از همیشه به خانه‌‌اش بازگشت


. .

مسئله حتی نتیجه کار نیست...
مسئله اینه که آدم حسابش
با وجدان خودش پاکه،
و میتونه فردا تو آینه
به خودش نگاه کنه یا نه!!!!!


#فهمیدی؟؟؟؟

تو صد سالگی هم اگر به این نتیجه رسیدید که انجام کاری کیفیت زندگیتون رو بهتر میکنه، بلافاصله اون کار رو انجام بدید. هیچوقت برای تغییر دیر نیست!
فراموش نکنید که داشتن یک روز زندگی با کیفیت، بهتر از صد سال زندگی بی کیفیته...

از نظر روانشناسی وقتی شما به یک فرد خاص نگاه میکنید در یک پنجم ثانیه هورمون شیمیایی سر خوشی در مغز شما منتشر میشود در یک تحقیق به افرادی که در دستگاه MRl قرار داشتند عکس معشوق و عکس یک غریبه نشان داده شد و بعد عکس های مغزی انها در دو حالت مقایسه شد نتیجه این بود که ۱۲ بخش مغز در احساس عشق درگیر هستند

‏تا یه جایی میشه غیرت کسی رو تحریک کرد و نتیجه گرفت؛ بعدش یه جوری بیخیالِ همه چی میشه که حظ کنی.

‏سرانجام به این نتیجه خواهی رسید که از تمامی کسانی که برایشان وقت گذاشتی نیازمند‌تر بودی

حد وسط نداشتم، هیچ‌گاه!
یا شاد شاد، یا غمگینِ غمگین. یا شادی، داشت پروازم می‌داد، یا غم، داشت مرا می‌کشت.
در دوست داشتن هم همین بودم، همیشه.
یا آنقدر دوست داشتم، که حد نداشت، یا آنقدر دوست نداشتم که اهمیتی داشته باشد. و همین مانع از معاشرت من با آدم‌ها می‌شد.
من زود از همه‌چیز خسته می‌شدم و خیلی زود حوصله‌ام از رابطه‌ها و رفت و آمدها و بحث‌های بی‌نتیجه سر می‌رفت...
من داشتم هر روز تنهاتر می‌شدم،
با دست‌های خودم.


. .