آلبر کامو تموم حرفی که می‌خوام بهت بزنم رو تو این جمله خلاصه کرده میگه:

‏من دیگر میهنی ندارم مگر تو 🤍

♡

I don’t need you to fix me. I need you to love me while i fix myself.

من نیازی ندارم که تو اصلاحم کنی.
من نیاز دارم که دوستم داشته باشی تا وقتی که خودمو اصلاح کنم.

نیازی به دلگرمی ندارم، دیگر چه می آید به کارم، آنوقت که میخواستم نداشتم

لطفا غمگینم نکن.
– ولی تو همین الانش هم خیلی غمگینی!
آره، برای همین تحمل یه غم دیگه رو ندارم.

تو اونجای زندگیم وایسادم که نامجو میگه من دیگه حال ادامه دادن ندارم.

بعضی وقت‌ها حس می‌کنم خیلی آدم بدی هستم که به یکسری مسائل اون طوری که باید واکنش احساسی ندارم. ولی خب من هم یه گنجایشی دارم و پر شده و دیگه جایی ندارم برای این مسائل که بعضا خیلی هم بزرگ و جدی هستند.

هر بار که به این نامه‌ی فرانتس کافکا به پدرش فکر می‌کنم قلبم فشرده میشه نوشته که:
‏«نیازی به دلگرمی ندارم دیگر به چه کارم می‌آید؟ آن وقت که می‌خواستم نداشتم ».

پیروزی های چشمگیری ندارم؛
ولی میتونم با شکست هایی که از اون زنده بیرون اومدم غافلگیرت کنم.

نمیدونم میفهمین یا نه، ولی یوقتایی یه ترسی میوفته تو جونم که، چجوری تو این سن تنهام و هیچ رابطه‌ی جدی‌ای ندارم؟، چجوری تو روزای سخت و خوبم کسی کنارم نیست؟، نکنه قراره تا ابد تنها بمونم؟

داشت میگفت نمیخوام برم تو رابطه با یه نفر وقتی میشه با همه بود و حال کرد 
گفتم سی و دو سالته دلت نمیخواد یکی عاشقت باشه؟ گفت نیازی ندارم
گفتم نمیخوای یکی بهت واقعی محبت کنه؟ گفت مامانم بهم محبت میکنه کافیه
همونجا دو تا گوش گنده مخملی رو دیدم و تصمیم گرفتم بحثو ادامه ندم :)