من به دوست داشتن هیچکس نیاز نداشتم اما تو اولین و آخرین کسی بودی که دلم میخواست دوستم داشته باشه.

شاید به زبون نیاوردم اما یجاهایی تو دلم گفتم چقدر ازت انتظار نداشتم.

هیچوقت به جمله‌ی «اگه بخواد خودش پیام میده» اعتقاد نداشتم ، چون من میخواستم و پیام ندادم

آنقدر خاص دوستت
داشتم
ڪه یک ذره از خودم
را برای خودم
نڪَه نداشتم ،
دنیا پر از آدمهاییست
مثل من
ڪه خودشان را جایی
جا ڪَذاشتند
ڪه دیڪَر
هیچ‌جایی برای بلندشدنشان
نیست...!!

کنارش اصراری به قوی بودن نداشتم؛
شاید بتوان گفت:
"این بالاترین مرحله دل‌ دادگی در
دنیای من بود."

همیشه با دیگران مهربون بود، حتی وقتی خودش از درون خالی میشد.
یه روز یکی ازش پرسید: چرا انقدر میبخشی؟ گفت: شاید چون هیچوقت کسی رو نداشتم که حالم رو بپرسه، نمیخوام کسی دیگه اون حس رو تجربه کنه.

I never stopped loving you, I just stopped showing it.

من هیچ‌وقت دست از دوست داشتنت برنداشتم، فقط از نشون دادنش دست کشیدم.

متاسفانه هیچ‌وقت رابطه خوبی با تموم شدن‌ها یا تغییر نداشتم. هربار که چیزی تموم می‌شه، انگار یه چیزی ته دلم خالی می‌شه. می‌دونم زندگی همینه و هیچی ثابت نمی‌مونه، ولی با این حال، هر بار دوباره اذیت می‌شم.

معذرت خواهی یاد بگیرید عزیزانم، ابراز تاسف و پشیمانی یاد بگیرید، وقتی اشتباه میکنید وظیفه دارید واضح و صریح بگید من رو ببخش نه اینکه بگید من منظوری نداشتم تو بد برداشت کردی.

ببین من یاد گرفتم حسمو به کسی نشون ندم. نگرانشون باشم هرشب اما به نظر عین خیالم نیست. تنها باشم ساعت‌ها اما به یکیشون پیام ندم که به تو نیاز دارم الان. چون میدونم دلشونو میزنه، گرچه آدمیزاد همیشه همین بوده و من از اولشم امیدی نداشتم. کلا هم یکی دو نفرو تو زندگیم دارم که از حس درونیم خبر دارن، اونم مدت‌ها زمان برد تا بتونم بگم داستان چیه و خود واقعیم باشم و انگار همه فلسفه بودنه آدما تو زندگیت همینه که تو واقعا چقدر خودتی کنارشون، با همه ضعفات، همین؛


. .