آدم‌ها و دغدغه‌هاشون با هم بزرگ می‌شن. تو تا دیروز برای نداشتن اون اسباب‌بازی گریه می‌کردی، امروز برای نبودن اون آدم، اون کار، اون دلخواه گریه می‌کنی. چیزی تغییر نکرده، فقط اون ماهیت‌ بزرگ‌تر شده.

دلیل اعتماد نداشتنم به آدما اینه که فقط بلدن خوب حرف بزنن، هیچکدومشون پای عملش نیستن.

بشین تا یکی اندازه من دوست داشته باشه ،توعه دوست نداشتنیو..

نصف کسایی که قلبشون شکسته،
یه گوشه نشسته بودن و به کسی هم کاری نداشتن،
تا اینکه یکی اومد بهشون گفت : ببین من ازت خوشم میاد و دوست دارم و با همه هم فرق دارم

هروقت دیدین کسی در داشتن خصلتی در خودش اصرار میورزه، بدونین بیشتر از اون خصلت دوره و میخواد از طریق پافشاری روی داشتنش، نداشتنش و انکار کنه!

اگر آدمای ناامن زندگیمون وجود نداشتن، یاد نمیگرفتیم چطوری حدومرزهامون رو با بقیه تعیین کنیم!

تو دوست نداشتنی نیستی! فقط آدمایی کنارتن که دوست داشتن و بلد نیستن.

اندوہ ڪہ از حد بگذرد،
جایش را می‌دهد بہ یڪ بی‌اعتنایے مزمن...
دیگر مهم نیست بودن یا نبودن،
دوست داشتن یا نداشتن...
آن‌چہ اهمیت دارد
یڪ ڪشدارے رخوتناڪ حسے است
ڪہ دیگر تو را بہ واڪنش نمی‌ڪشاند
و در آن لحظہ در سڪوت
فقط ..
نگاہ میڪنے و
نگاہ میڪنے ...


#صادق_هدایت

اینکه یه سری خاطرات طوری محو می‌شن‌ که انگار هرگز اون لحظه‌ها و اون آدمی که کنارش اون لحظه‌ها رو‌ گذروندی‌ هیچوقت وجود خارجی نداشتن، دردناکه.

از اون آدم‌هایی شدم که بین کم و هیچی، هیچی رو انتخاب میکنم، دیگه نه‌ توان آدم‌های نصف و‌ نیمه رو دارم، نه رفاقت‌های یکی دو‌ روزه، نه هر نوع رابطه انسانی نصف و‌ نیمه، ترجیحم اینه نداشته باشمشون، نداشتن خیلی از چیزها بهتر از نصف و‌ نیمه داشتنشونه مخصوصا آدم‌ها.