هنوز هم دوست دارم اما هرطور که نگاه میکنم میبینم دیگه واسه یه رابطه دو نفره نمیتونم یه‌ نفره تلاش کنم.

من نمیتونم باور کنم
کسی که ذوقت رو کور میکنه،
دوستت داشته باشه.

میدونی دست خودم نیست، من ناراحت بشم، دلم بشکنه، ذوقم کور بشه، دیگه نمیتونم به چشم‌هاتون نگاه کنم، نمیتونم ارتباط قبلیم رو همچنان باهاتون حفظ کنم، من سرد میشم، جدی میشم، دور میشم.

روز هایی که آدما همو فقط واسه ی شب میخوان؛ من تو رو واسه تک تک ثانیه های زندگیم میخوام. دلم میخواد وقتایی که از شدت خوشحالی نمیتونم ی جا بند شم؛ آغوش تو جایی باشه که آروم میگیرم. یا وقتایی که از عالم و آدم دلم پره و گریه م بند نمیاد؛ وجود تو باشه که آرومم میکنه.
من تو رو واسه همه روزای زندگیم میخوام فقط همین.️

نمیفهمم چجوری بعضیا الکی عشق فیک میورزن به بقیه من اگه ازطرف خوشم نیاد، لبخند فیک هم نمیتونم بزنم.

من نمیتونم باور کنم
کسی که ذوقت رو کور میکنه
دوستت داشته باشه :)

از کسی که همه چیزم بود، تبدیل شدی به یه اسم و فامیل که فقط میدونم وجود داره، چون دیگه حتی نمیتونم بگم میشناسمت.

تا میتونید خودتونو به گیج بازی بزنید
بگید نمیدونم، بگید نمیتونم، بگید
بلد نیستم، بگید حالیم نمیشه، بگید
من خرم، بگید من ناتوان عقلی ام
ولی ارامش برای خودتون بخری با
گفتن این کلمات و هرچی ک شنیدید
به هیچ جاتون نباشه...

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

اینجوریم که خیلی مهربونم خیلی اهمیت میدم خیلی صاف و ساده م با آدمایی ک دوسشون دارم
ولی اگه یذره متوجه بشم باهام صادق نیستن و با سیاست رفتار میکنن کلا از چشمم میفتن دگ نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم .