هیچکس نمیتونه اندازه من مواظبت باشه؛
هیچکس نمیتونه مثل من دوستت داشته باشه؛
هیچکس نمیتونه مثل من بشناست و هواتو داشته باشه؛ هیکچس مثل من تورو بلد نیست،
نمیتونه بلد باشه؛ دیوونه هیچکس برای تو، من نمیشه :))

کسی که واقعا تورو بخواد نمیتونه ثانیه ای رو با یکی دیگه بگذرونه حتی برای امتحان، حتی برای انتقام!

دو بار بخون:
دوستی میتونه تبدیل به عشق بشه ولی عشق نمیتونه تبدیل به دوستی بشه.

آدم نمیتونه
اخلاقِ کسی رو عوض کنه
ولی میتونه
با هر کی اندازه‌ی لیاقتش رفتار کنه.

‏مردی که تا سنین بالا نتونسته با کسی رابطه‌ سالم و طولانی‌ مدت داشته باشه با شما هم نمیتونه و قطعا یه باگ شخصیتی خیلی خیلی بزرگ داره.

‏انسان قاتل خودشه، هیچ‌ چیز به اندازه خود آدمیزاد نمیتونه بهش آسیب بزنه حتی زخم‌هایی که بقیه بهت زدن هم حاصل اختیار و قدرتیه که خودت به دست‌هاشون دادی.

همینطوری الکی حذف نکنید، با یه رفتار بد از آدم‌های همیشگیتون دل نکنید، بمونید، صحبت کنید و حل کنید، با صحبت همه چی حل میشه، یه روز به خودتون میاید و میبینید، سر چیزهای الکی همه آدم‌های اطرافتون رو از دست دادید و و خودتون موندید تک و تنها، جای بعضی آدم‌ها رو هیچکس نمیتونه براتون پر کنه.

تلافیش بمونه اون شبی که فهمیدی هیچکس مثل من نمیتونه دوست داشته باشه و من دیگه نبودم....

صمد بهرنگی یه جوری حرف حساب زده که هیچ کس حتی نزدیکش نمیتونه بشه (ﺑﻪ ﮔﻤﺎﻧﻢ ﺫﻫﻨﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﺩم ها ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ می گذارند ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﺩﺍﺭﺩ. ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ رﻭﺯ ﺑﺮﻭﻧﺪ.*)

انگار دیگه هیچ اومدنی، هیچ رفتنی و هیچ اتفاقی نمیتونه روم تاثیر بذاره، دیگه خیلی راحت همه چیز رو قبول میکنم و ازش میگذرم و میگم زندگی همینه دیگه.