‏نمیدونم چطوری بگم اما انگار دارم هدر میرم، خودم، عمرم، جوونیم، انرژیم، استعدادم، احساساتم، ذوقم، تلاشم و کلا همه وجودم داره هدر میره، ناراحتم.

نمیدونم کجا برم وگرنه حتما از اینجا میرفتم

نمیدونم چرا هیچکس متوجه این نمیشه که من ساده و احمق نیستم، فقط دلم میخواد بدون سیاست باهاش رفتار کنم.

نمیدونم این چه داستانیه که یسری آدم‌ها تا وقتی تحویلشون نگرفتی میپرستنت، همه‌اش پیگیرتن، همین که آدم حسابشون میکنی یا مثلا تحویلشون میگیری انگار براشون عادی میشی، حالا دیگه برات قیافه میگیرن.

نمیدونم چطوری بگم ولی اندازه تموم وقت‌هایی که خیلی باجنبه بودم و بهم برنمیخورد الان کوچکترین چیزها بهم برمیخوره.

نمیدونم کی نیاز داره این رو بشنوه ولی وقتی میفهمی میتونستی بهتر حرف بزنی، رفتار کنی یا واکنش نشون بدی، خودت رو سرزنش نکن و ببخش، بیشترمون تا وقتی چیزی یاد نگرفتیم همون کاری رو میکنیم که بلدیم، وقتی چیزهای جدید یاد میگیریم کم کم تغییر میکنیم و بهتر میشیم.

شمارو نمیدونم ولی من
خیس ترین لاس هارو از اینجا یاد گرفتم:

.️.️حاجی من پشمام از حرف حساب ریخته، هم جنگو پیشبینی میکنه هم ترور هنیه تو تهران رو یروز قبلش پیشبینی کرده بود، هم قیمت دلار و طلا و.. رو چند روز زودتر همیشه پیشبینی میکنه! الانم گفته اسرائیل کی میخواد به نیروگاه هسته‌ای ایران حمله کنه!

نمیدونم به کجا وصله ولی از همه چی خبر داره بیا خودت ببین..

.

تو به همون اندازه که خوشحالم کرده بودی، ناراحتم کردی و من تصمیم گرفتم نوشتن برای تو رو متوقف کنم، میخوام اعتراف کنم که تو بهم حس بدی دادی، گیجم کردی، باعث شدی فکر کنم آدم ساده‌ای‌ام، شاید هم پر از ایرادم و نباید مهربون باشم؟ ولی هیچوقت ازت نمیپرسم چرا؟ دلیلش رو نگه دار مال خودت، من میرم و خودم رو تغییر میدم، برای بار هزارم بهم ثابت شد خوب بودن جواب نمیده، شایدم میده و تو لیاقتش رو نداری، نمیدونم.

نمیدونم خاک تو سر خودم که بهت اهمیت دادم؟ یا خاک تو سر تو که قدرمو ندونستی؟