‏یه مرحله از زندگی هم هست که بهش میگن
‏بی تفاوتی ناشی از صبر بیش از حد که دیگه مثل گذشته برای نبودن ها بی قراری نمیکنی.

‏خودکشی مخفی اینطوریه که دیگه شما به خاطر خودت زندگی نمیکنی، به خاطر اطرافیانت‌ زنده میمونی.

داستانت از جایی تغییر میکنه که خسته‌ای ولی دائم در حرکتی، از گذشته فرار نمیکنی بلکه درس میگیری، به پرورش روح خودت بیشتر اهمیت میدی، از تلاش‌های قدم به قدم و کوچیکت لذت میبری.

مرگ هم چیز عجیبیه ، فکر‌کن بعد مردن شخص مورد علاقت دیگه قرار نیست هیچ جا پیداش کنی ، هیییچ جا قرار نیست ببینیش ، دیگه عطر و بوشو حس نمیکنی ، لمسش نمیکنی ، نمیبینیش ، هرجا روی کره زمینو بگردی مثلشو پیدا نمیکنی

بعضی وقتا چون بیش از حد صبوری، فکر میکنن که هیچ چیزیو احساس نمیکنی..

. .

گذر زمان همه چی رو برات عادی میکنه، هر نبودنی، هر کمبودی، هر سختی‌‌ای، هر غمی، دیگه به هر چیزی پیله نمیکنی.

اگر ازدواج سنتی کنید هیچوقت این صحنه رو درک نمیکنید :)))))))))

Whenever you don't understand what is going on in your life, close your eyes and say, "God I know this is your plan, just help me through it."

هر وقت که چیزایی رو که تو زندگیتون اتفاق میفتن درک نمیکنید، چشماتونو ببندید و بگید" خدایا من میدونم این مشیت توئه، فقط بهم کمک کن ازش سربلند بیرون بیام"

خدایا شکرت برای آن نعمت‌هایی که شکرگذارش نیستم
اما تو آن را از من دریغ نمیکنی...🤍.

‏گاهی حرفتو نمیزنی از ترس اینکه کسی ناراحت نشه، گاهی احساستو بیان نمیکنی چون نگرانی که کسی یا ارتباطی رو از دست بدی پس به جاش میای و همه چیزو توی خودت میریزی تا جایی که مریض میشی، لطفا اگه گوش شنوایی برای درد و دل هات نداری، ناراحتی هاتو اقلا بنویس تا قدری آروم بشی