عشقی رو به خودت ببخش
که هرگز از هیچکس دریافت نکردی .

او رفیق واقعی من است
او برخلاف دیگران که تا وقتی داستان و قصه‌ات را می‌شوند می‌روند ، کنار من ماند
تنها کسی که اندوه مرا انکار نکرد و بارها به داستان های تکراری من گوش کرد تا من خالی شوم ، تنها کسی که خنده های مرا باور نکرد و غم مرا فهمید
تنها کسی که می‌توانم با او راجع به چیز هایی حرف بزنم که بقیه نه می‌فهمند ، نه درک می‌کنند 🤍

♡

آدم یهو یادش میوفته واسه دوست داشته شدن چه کارایی که نکرده .حالش بهم میخوره...!!

تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی،
روزای سختشو حس نکردی،
از نزدیک شاهد هیچی نبودی؛
تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی،
تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته،
شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته،
ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!

وقتی ما خودمون رو دوست نداریم تلاش میکنیم تعداد بیشتری از آدم‌ها ما رو دوست داشته باشن، برای اینکه اون رو تیک بزنیم که من با ارزشم ولی اگه هشتاد میلیون نفر هم تو رو دوست داشته باشن باز چون اون ینفر هنوز آغوشش رو به روت باز نکرده و اون ارزش رو بهت نداده که اون ینفر خودتی اون حفره هیچوقت پر نمیشه.

من هنوز به جداشدن‌ها و تمام شدن‌های بزرگسالی عادت نکرده‌ام ، با هر پایانی یک‌بار فرو می‌ریزم و دارم به این فکر می‌کنم که چقدر هربار از نو ساختنِ این ویرانه طاقت‌ فرساست ..

بهم قول دادی بینمون ابدیه ولی هیچ وقت مشخص نکردی عشق یا رنج؟

ولی یه روزی ‌می‌فهمی‌؛ دنیا باهات لج نکرده بود فقط داشت بهت یاد میداد، چطور رها و بی نیاز بشی.

دلت برای خودت بسوزه، کاری که شاید هیچکس هیچوقت برای تو نکرد .

تو که فهمیدی غم دارم و هیچ‌کاری نکردی پس چه فرقی با بقیه داشتی؟!