آدم یهو یادش میوفته واسه دوست داشته شدن چه کارایی که نکرده .حالش بهم میخوره...!!

تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی،
روزای سختشو حس نکردی،
از نزدیک شاهد هیچی نبودی؛
تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی،
تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته،
شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته،
ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!

وقتی ما خودمون رو دوست نداریم تلاش میکنیم تعداد بیشتری از آدم‌ها ما رو دوست داشته باشن، برای اینکه اون رو تیک بزنیم که من با ارزشم ولی اگه هشتاد میلیون نفر هم تو رو دوست داشته باشن باز چون اون ینفر هنوز آغوشش رو به روت باز نکرده و اون ارزش رو بهت نداده که اون ینفر خودتی اون حفره هیچوقت پر نمیشه.

من هنوز به جداشدن‌ها و تمام شدن‌های بزرگسالی عادت نکرده‌ام ، با هر پایانی یک‌بار فرو می‌ریزم و دارم به این فکر می‌کنم که چقدر هربار از نو ساختنِ این ویرانه طاقت‌ فرساست ..

بهم قول دادی بینمون ابدیه ولی هیچ وقت مشخص نکردی عشق یا رنج؟

ولی یه روزی ‌می‌فهمی‌؛ دنیا باهات لج نکرده بود فقط داشت بهت یاد میداد، چطور رها و بی نیاز بشی.

دلت برای خودت بسوزه، کاری که شاید هیچکس هیچوقت برای تو نکرد .

تو که فهمیدی غم دارم و هیچ‌کاری نکردی پس چه فرقی با بقیه داشتی؟!

عشق وابسته به یک چیزه؛ «توجه».
میگه: اگه کسی بهت گفت دوست دارم؛
ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره.
ولی اگر کسی حواسش بهت بود؛ از غصه ت غمگین شد، تو جمع ها نتونست بهت بی توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.

‌ ‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
بچگی نکرده بزرگ شدیم،
جوونی نکرده داریم پیر می‌شیم ..

صدای بی گزند
.️.