پس از اندوه‌هایمان
همچو بهار زنده خواهیم شد
.

. .

سلام
‏بر کسانی که با عیب‌هایمان دوستمان
‏داشتند، پیش از آنکه با خوبی‌هایمان‌...

من دلم روشن است
به تمام اتفاقات خوب در راه مانده، به تمام روزهای شیرین نیامده،
به لبخندی که یک روز بر لبمان مینشیند،
به اجابت شدن دعاهایمان...

و پس از اندوه‌هایمان همچون بهار زنده خواهیم شد،
انگار هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیده ایم...

باید بخشید.
باید خودمان را برای تمام حماقت‌ها، انتخاب‌های تلخ و برای تمام بدی‌هایی که انجام داده‌ایم ببخشیم.
بخشش که آغاز شود،
ادامۀ جاده دیده می‌شود.
جاده‌ای که هنوز مسافرش هستیم و هنوز ادامه دارد.
بار گناه را که بر زمین بگذاریم، قدم‌هایمان سبک‌تر می‌شود...

. .

•
«و سنَحیا بعد کُرباتنا ربیعا کاننا لم نذق بالأمس مُرا»

و پس از اندوه‌هایمان همچون بهار زنده خواهیم شد انگار هرگز مزه‌ی تلخی را نچشیده ایم ..

「♡」

همیشه
نداشته هایمان را
بیشتر دوست داریم ...!
مثلا
همین "دوستت دارم" هایی
که #تُ
هیچ وقت
نمی گویی به من

#بهنام_محبی_فر

‌‌- ‏برایم نوشت:
«تو زخمِ عمیقی هستی که هر کسی می‌خواهد بر تن‌ش داشته باشد.»
برایش نوشتم:
«ما اهلِ ماندن نیستیم، این را زخم‌هایمان گواهی می‌دهد.»

𖤐⃟.••𝘞𝘦 𝘢𝘭𝘭 𝘦𝘢𝘵 𝘭𝘪𝘦𝘴 𝘸𝘩𝘦𝘯 𝘰𝘶𝘳 𝘩𝘦𝘢𝘳𝘵𝘴 𝘢𝘳𝘦 𝘩𝘶𝘯𝘨𝘳𝘺.

ما همه دروغ می خوریم،
وقتی قلب هایمان گرسنه باشند.

.࿐

کسی چه می‌داند؟
شاید همه‌ی آرزوهای ما همین طورند!
شایدم تمام آرزوهایمان جایی منتظرند...
منتظرند که ما آن‌ها را
از تَهِ دل بخواهیم تا برآورده شوند!