ببین من یاد گرفتم حسمو به کسی نشون ندم. نگرانشون باشم هرشب اما به نظر عین خیالم نیست. تنها باشم ساعت‌ها اما به یکیشون پیام ندم که به تو نیاز دارم الان. چون میدونم دلشونو میزنه، گرچه آدمیزاد همیشه همین بوده و من از اولشم امیدی نداشتم. کلا هم یکی دو نفرو تو زندگیم دارم که از حس درونیم خبر دارن، اونم مدت‌ها زمان برد تا بتونم بگم داستان چیه و خود واقعیم باشم و انگار همه فلسفه بودنه آدما تو زندگیت همینه که تو واقعا چقدر خودتی کنارشون، با همه ضعفات، همین؛


. .

دلداری هرشب خودم به خودم:
یکم دیگه هم لطفاً صبر کن
شاید درست شد ....

‏چیزی ک تقریبا هممون هرشب بهش نیاز داریم :)

♡

هرشب به خودش می‌گفت فردا دیگر طاقتش تمام می شود،اما فردا که می آمد باز زندگی جریان داشت.

ماه من غصه چرا تو مرا داری و من هرشب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست

.࿐

من فقط یکیو میخوام که
هرشب باهام حرف بزنه و ازم خسته نشه!

بابام هرشب راس ساعت ۱۰ میزنه iFilm یوزارسیف ببینه ، البته منم دست کمی از اون ندارم و دائم توی توییتر پستا و افشاگریای دارکی از جومونگ و یوزارسیف میخونم اتفاقا چند وقت پیشم این چنله چندتا از توییتارو اسکرین شات گرفته 🫣. پاره شدم حقیقتا با توییتاشون، بیا ببین :

باشگاهی که هر شنبه‌ به شنبه‌ی بعدی
موکول می‌کنی، مطالعه‌ یا مدیتیشنی که
هرشب به شب بعدی معوق می‌کنی
و تغییرات مهمی که هر سال به سالِ بعد
موکول می‌کنی، همه‌شون اون معجزه‌ای
هستن که زندگیت بیش‌ از همه بهشون نیاز
داره و تو بیش‌ از همیشه از انجامشون
اجتناب‌ می‌کنی.

مطمئنم ۹۰ درصدتون هروز و هرشب غذا های تکراری درست میکنید و میخورید سر همینه هیچ اشتیاقی برای آشپزی یا میل غذا نشون نمیدید، بخدا غذا فقط برنج نیست نمیدونم صبحونه فقط نون پنیر نیست بی نهایت غذای خوشمزه داریم بیا اینجا هروز یه غذای جدید درست کن لذت ببر از زندگی.

من نمیدونم شروعش از کی بود ولی از یه جایی به بعد با ترتیب منظمی، هرشب غمگین بودم.