#کپشن‌خاص
نیاز داریم هممون که بهمون اهمیت داده بشه!
اوایل اونقدر دوست دارن و آرزو دارن باهات حرف بزنن ، هی تند تند حالتو میپرسن ، بهت عشق میدن و از این چیزا ، تا اینکه میزاری وارد زندگیت شن! فکر می‌کنن تو دیگه نمیتونی ترکشون کنی ، یا نمیتونی بزاریشون کنار ؛ اتفاقا یه جوری میزارمتون کنار که انگار اصلا از اول نبودید! فکر نکنید که به طور کامل متعلق به شمام، صمیمی شدن دلیل بر راحت بودن خیالتون به اینکه از دستمون ندید نیست!
‌

برای هممون لازمه که اون نقطه دنج وآرومو  برای خودمون بسازیم ....

‹ مود الان هممون؛
یک روح نا آروم،یک جسم خسته و یک
مغز پر از فکر و خیال‌های بیش از حد...

.࿐

هممون داریم تاوان اون مورچه‌هایی که تو بچگی کشتیمو پس میدیم.

این نوشته صادق هدایت یه درس بزرگه برای هممون:

یادم باشد
که تنهاییم را برای خودم نگه دارم،
و بغض های شبانه ام را
برای کسی بازگو نکنم.
تا ترحم دیگران را
با اظهار علاقه اشتباه نگیرم.
یاد من باشد
که فقط برای سایه‌ام بنویسم..

مطمئن باشم که هممون داریم پاره میشیم و نمیدونیم داریم برای زندگی چه غلطی می‌کنیم و ۳-۴ بار در هفته گریه میکنیم دیگه؟

سردته؟
‏-آره.
‏ بیا، هودی منو بپوش.

سردته؟
‏-آره.
‏ بیا بغلم

سردته؟
‏[کسی نیست بگه آره، هممون تنهاییم]

یه جا نوشته بود: می‌دونم تصمیمی که گرفتم
درسته ولی کاش تصمیم درست این نبود!
و چقدر هممون این جمله رو زندگی کردیم...


. .

میدونین چی دردناکه؟تنهایی اگزیستانسیال. اینکه ما میشینیم یه سریال رو میبینیم و فکر میکنیم وای کاش منم یه اکیپ ٦ نفره ی همیشگی داشتم.ولی وقتی وارد دنیای واقعی میشی میفهمی یکی از همون آدما توی تنهایی مُرده و این تنها بودن یه واقعیت انکار ناپذیره…هممون تنهاییم؛ از درون و در نهایت.

میدونی رسیدن کِی قشنگه؟
بعد از جنگیدن.
بعد از سختی.
بعد از اشک...!
اون‌وقت اون رسیدنه، طعم چایی با عطرِ هل توی بارون می‌ده یا طعم قرمه سبزی‌های جا افتاده مامان یا طعم اون تیکه آخر نون بستنی قیفی؛ دیدی چقدر لذت بخشه همه‌ش!؟
رسیدن بعد سختی هم همینه!
اونوقت که از ته دلت میگی آخیششش... ارزششو داشت اون همه جنگیدن.
نصیب هممون این آخیش دلچسب...