اونجایی که به خاطر علاقت بهش اجازه میدی از خط قرمرات عبور کنه دقیقا همونجا داری اشتباه بزرگی میکنی ...

‌دقیقا همونجایی که داستایوفسکی
تو شب‌های روشن گفت :
«‏از خودش می پرسد؛
من چرا باید به یک نفر
احتیاج داشته باشم
که با او دو کلمه حرف بزنم؟
خودم با خودم می‌توانم
بیشتر از دو کلمه حرف بزنم
و حرف‌های خودم را
راحت‌تر بفهمم
و اگر کسی به اینجا برسد
دیگر نه می‌گردد،نه انتظار می‌کشد.»

درست زمانی عاقل می‌شی که...
برات مهم نیست کی دوست داره کی دوست نداره،
مهم نیست کی تَنهات گذاشته...
کی همیشه و تو هر شرایطی کنارت بوده
مهم نیست در نبودت کی اذیت میشه کی خوشحال میشه...
میفهمی که آدما رنگ عوض می‌کنن و اونی که تو ظاهرن ، نیستن
و همونجاست که دیگه هیچی برات مهم نیست و فقط خودتی که مهمی.

دقیقا همونجایی که
امیر وجود می گه:
یه آدمهایی هستند
انگار متفاوتند با همه
همین که می آیند
ته دلت را قرص می کنند
آرامش جانت می شوند
مواظب این آدمها باش
ساده می آیند و سخت می روند
ولی وقت رفتن هیچ وقت برنمی گردند...

‌دقیقا همونجایی که
هوشنگ ابتهاج می گه:
«به روزگار شبی بی‌سحر نخواهد ماند
چو چشم باز کنی صبحِ شب‌نورد اینجاست.»..

همونجایی که جبران خلیل جبران
می گه:

بین منطوق لم یُقصد
و مقصود لم یُنطَق تضیع
الکثیر من المحبة.

«میان گفته‌ای بدون قصد
و قصدی ناگفته
محَبتی از میان می‌رود.»

همونجاکه حامیم میگه:
«اصلا کم نشو ازم،عوض نشو
فقط آخه دوست دارم..
جابه جا بشه جای آسمون وزمین،دوست دارم..
ازمن مطمئن باش یه تنه تا تهِ دنیا،دوست دارم..!»
یکی باید باشه که اینجوری دوستت داشته باشه:)


. .

‌همونجایی که سعاد الصباح می گه:
و چون تو مرا دوست داری،
دنیا بزرگ‌تر،
آسمان وسیع‌تر،
دریا آبی‌تر،
گنجشک‌ها آزادتر
و من هزار بار زیباتر شده‌ام.

‌همونجایی که جمال ثریا می گه:
«اگر دیداری هم نباشد،
حتی اگر لمسی هم نباشد،
برای بعضی‌ها همیشه
جایی در قلبمان هست.»

‌همونجایی که میشل فوکو می گه:
«گاهی سکوت
نشانه تایید طرف مقابل نیست
بلکه نشانه قطع امید از سطح شعور اوست.»