هیچکس برای تو ماندگار تر از خودت نیست، اینو خیلی باید تاوان بدی تا متوجه بشی.

من وارد رابطه نمیشم چون دلم چیزهای نصفه نیمه نمیخواد، دلم میخواد اگه وارد رابطه شدم تایم گذروندم، اخلاق خوبم، رفاقتم، مهربونیم و همه چیز زندگیم فقط برای اون ینفر باشه ولی متاسفانه این روزها هیچکس جنبه این رو نداره.

میگفت هیچوقت آدمی که حتی با فکر از دست دادنت گریه کرده رو ول نکن، بهت قول میدم هیچکس اندازه اون دوستت نخواهد داشت.

منی که واسه هیچکس قدم برنمیداشتم، برای تو تمام مسیر رو دویدم.

هیچکس به اندازه من دوستت نداره، هیچکس به اندازه من درکت نمیکنه، هیچکس به اندازه من برات پناه نیست، با همه این‌ها اگه رفتی هیچوقت برنگرد چون بعد از رفتنت، هیچکس به اندازه تو برام غریبه نیست.

هیچکس برای تو موندگارتر از خودت نیست،
اینو باید خیلی تاوان بدی تا متوجه شی.

الان اینطوری‌ام که حس میکنم با دوست‌هام دوست نیستم، آدم مورد علاقه هیچکس نیستم، چه میدونم کلا به این دنیا تعلق ندارم.

سعی کن تو زندگی از هیچکس توقعی نداشته باشی،توقع داشتن از دیگران فقط رنجت میده.

نمی‌دونم چرا هیچکس یه لحظه مکث نمی‌کنه از خودش بپرسه: آیا مشکل من نیستم؟

من میدونم آدما میان و میرن..
من میدونم هیچکس موندی نیس..
ولی تو که هیچکس نیستی..
تو عزیزکرده‌ی قلب منی..
قلب من با قلب تو پیوند خورده..
تو باید باشی..
تا من نفس بکشم..
تا زندگی کنم..
تا زنده بمونم.

. .