عزیزان اگر در رابطه ای هستین که بلا تکلیف هستین حتما این حرف عباس معروفی رو جدی بگیرید: اگر جایگاهی در زندگی کسی داشته باشید او هرگز در برابر دیگران وانمود نمی کند که تنهاست ...‌

گفتم ایرادی نداره، اما بعدش نه دیگه خندیدم نه ذوقی برام موند نه صداهای تو مغزم خوابید. من فقط وانمود میکنم که عیبی نداره.

من میتونم تظاهر کنم که ناراحت نشدم ولی جالبه تو هم خیلی خوب میتونی وانمود کنی که باعثش نشدی.

شاید بتونی کل روز رو وانمود کنی خوبی ولی شب، شب داستانش فرق داره.

شد شد ،نشدم از کنار هم رد میشیم وانمود میکنیم همدیگرو نمیشناسیم…

آدم‌ها میان تو زندگیت و یطوری باهات رفتار میکنن انگار دوست داشتنی‌ترین آدمی، هر شب و هر روز بهت تکست میدن و وانمود میکنن واقعا دوست دارن ولی بعدش یهو عین یه آشغال از زندگیشون پرتت میکنن بیرون و تو میمونی و هزار نوع تروما.

اون مرحله که دیگه نه عصبانی میشی نه دعوا میکنی، فقط بدون هیچ توضیح و بحثی طرف رو از زندگیت بیرون میکنی و وانمود میکنی که هیچوقت وجود نداشته اوج بیحسیه.

من وانمود میکنم ازش رد شدم ، شب که میشه اون از روم رد میشه....

خیلی وقت‌ها ما نمیخوایم زندگی رو ترک کنیم ما فقط دلمون یه لحظه‌ی امن میخواد! یجا که توش لازم نباشه نقاب بزنیم، یا وانمود کنیم که حالمون خوبه.این خستگی نشونه‌ی ضعیف بودنمون نیست، نشونه‌ی اینه که مدت زیادی رو بدون تکیه‌گاه ادامه دادیم.

هیچ‌کس نمیدونه چقدر سخت بود امروز وانمود کنم حالم خوبه.