چه بی تکرار لیلایی چه بی اندازه مجنونم
غم عشق تو را عمری  به این احساس مدیونم
سراپا عاشقت هستم سرزلف غمت دستم
تو پیغمبر شدی و من به آئین تو پیوستم
خط چشم تو تعلیق و لبت از نسخ بالاتر
نگاهت اوج نستعلیق ابروها معلی تر
دل شاعر گرفتار رباعی های ناب تو
دوبیتی، مثنوی حتی غزل در پیچ و تاب تو
هزاران کوه فرهاد و هزارن دشت مجنونت
از این زیبایی مطلق  زمین بسیار ممنونت
تو مثل سرو ایرانی بسان شعر می مانی
تو تنها واژه ی بین  من و احساس و بارانی
مرا بر آستان خود بخوان  و مبتلا تر کن
خودت را در خیال من از این بی انتها تر کن



گوینده: مجتبی گرکانی نژاد
شاعر:جواد مزنگی

من بی تو...
یک واژه‌ی ساده بیش نیستم،
اما کنارت، همچون...
یک کتاب عاشقانه آرام میشود،
ورق بزن مرا...
که سطر به سطرم...
پر از « دوستت دارم » است...
☞ .

هیچ منظره‌ای زیباتر از این نیست که در اوج تنهایی و بی پناهی، کسی باشد تا از نگاه، صدا و واژه‌هایت حالت را بفمد.
چشم و چراغ خاموش دلت را بفمد.
کسی که فراتر از زمان و مکان، نجاتت میدهد از عمق سیاه چاله‌های شب
نجاتت میدهد از شکستن...

هیچ منظره‌ای زیباتر از این نیست که در اوج تنهایی و بی پناهی، کسی باشد تا از نگاه، صدا و واژه‌هایت حالت را بفمد.
چشم و چراغ خاموش دلت را بفمد.
کسی که فراتر از زمان و مکان، نجاتت میدهد از عمق سیاه چاله‌های شب
نجاتت میدهد از شکستن...


- حامد وفائی

انتظار واژه نیست!
عصاره جان است که با عشق و درد و اشتیاق می روید
و بر زبان آوردنش، کوچکش می کند
و اینگونه است که انتظار را نمی گویند، می کِشند.



. .

براے توصیف صبح
به چیدمان واژه‌ها نیاز نیست،
صبح، حس زیبایی‌ست
وقتی به یادت
لبخندے ڪوچڪ بر لب‌هایم می‌نشیند.

واژه‌ی ایتالیایی eccedentesiast :

" به کسی گفته میشه که
اندوهش رو پشت لبخندش قایم می‌کنه "

این کلمه چقد خوب
خیلیامون توصیف میکنه

. .

از عشقت متشکرم که آخرین معجزه‌ی من پس از پایان دوران معجزه‌ها است
از عشقت متشکرم که به من خواندن و نوشتن یاد داد
و گنجینه‌ی درخشان‌ترین واژه‌ها را به من بخشید
و با نگاهش تمام زنان را از زندگی من کنار زد
و زیباترین خاطرات گذشته‌ام را کشت
از ته دل متشکرم ای کسی که از دل کتاب‌های عبادت و نماز سر برآوردی

کو واژه ای که وصف تو پیدا کنم پدر
مردانگی برای تو تعریف ساده ایست..
#الهه_رضایی

ولادت حضرت علی (ع) و روز پدر مبارک.️

ابتهاج در توضیح واژه تاسیان میگه:

حالتی است که در اولین غروب پس از رفتنِ یک عزیز که مدتی مهمان خانه ما بوده، دست می‌دهد
هم‌چنین، اولین غروبی را که کسی از دنیا رفته و جای او خالی است
تاسیان می‌نامیم.
من خود تاسیانم
منی که از من رفته هرگز برنمی‌گرده و هرروز انگار روز اول رفتنشه