روزایی هست که فقط ادامه می‌دی،
نه به خاطر اینکه خوب باشی،
به خاطر اینکه بلد نیستی وایسی، حتی وقتی همه‌چی از پا انداختت.
هیچ‌کس نمی‌فهمه پشت اون “چیزی نیست” چقد زخم پنهونه.
و تهش می‌پرسی از خودت:
«چرا هیچ‌وقت کسی حواسمو نگرفت وقتی داشتم می‌ریختم؟»

از یجایی به بعد باید وایسی خودت رو از دور تماشا کنی، همونقدر که تو مراقب همه چیز هستی، بقیه هم باهات همینن؟ همونقدر که تو برای همه خوب میخوای، بقیه هم برای تو خوب میخوان؟ همونقدر که دلت نمیاد کسی رو ناراحت کنی، بقیه هم نگران رفتارهاشون با تو هستن؟

‏کمالگرایی کارش همینه؛
ازت میخواد فقط بدویی!
هر وقت هم که وایسی
با شلاق احساس گناه و عقب ماندگی
و توهم اینکه باید بهتر از چیزی که هستی، باشی
میاد سراغت!

مخلص کلام اینکه
پیشرفت با کمالگرایی فرق می کنه
کمالگرایی باعث میشه از دستاوردات لذت نبری!


. .

همیشه بالا رفتن خوب نیست. گاهی لازمه وایسی جا پاتو سفت کنی.

میخوام برات اینطوری باشم که اگه تموم دنیا مخالفت بودن، یه لحظه وایسی، عرق پیشونیت رو با آستینت پاک کنی، برگردی پشت سرت رو نگاه کنی من پشت سرت وایساده باشم، بهت افتخار کنم، هوات رو داشته باشم و بهت بگم تا آخرش هر بار برگردی من پشتتم.

من واقعا انتظار دارم وقتی چندساعت نیستم کسی نگرانم بشه حالا شما بیا برای من از اینکه آدم ها مهم نیستن و ما باید روی پای خودمون وایسیم حرف بزن.

تا حالا شده توی زندگی تون وایسین٫ به اطراف نگاه کنین و حس کنین از همه عقبین؟

‏بابا دو دقیقه وایسین شاید دوستای خوبی شدیم. مگه هرکی با هرکی آشنا شد باید بره تو رابطه؟

Always stand up for what is right, even if i standing alone.
پای اون چیزیکه حق هست وایسا
حتی اگه مجبور باشی تنها وایسی.
‎‌‌‌‌‎‌‎

آهان !
میخواستم‌ بگم ‌عشق‌ شجاعت می‌خواد...

اینکه وایسی ‌پای‌کسی که‌میتونه تو یه لحظه تورو نابودت کنه شجاعت می‌خواد...

اینکه همه‌ی زندگیت بشه کسی که میتونه راحت گوشیشو‌ روی تو خاموش کنه و بره نباشه خبری ازش، شجاعت می‌خواد...

توی رابطه ای موندن که بیرون رفتن ازش میتونه ساده ترین‌کارِ ممکن برای معشوقه ی تو باشه شجاعت میخواد...

فکر کن به این‌که چقدر شجاعی، فکر کن به مسیری که میخوای شروع کنی، یا شایدم شروع کردی‌‌...

فقط‌ چند لحظه فکر کن!