این پارتنرای سالم رو از کجا پیدا میکنید هرکی ما میریم سمتش یا سایکوعه یا دو قطبی یا هنوز تو فکر اکسشه.

من از این ناراحت نیستم که پارتنر ندارم، ناراحتم که دچار بی‌حسی عاطفی شدم. نهایتا یکی دو روز راجع به کسی هیجان داشته باشم بعد یهو می‌بینم نه واقعا کشش و حوصله ندارم، انگار همون اول که دارم آشنا می‌شم برام اسپویل می‌شه که قرار نیست جالب باشه و دارم خودم رو با ادامه دادنش مسخره می‌کنم.

پارتنرِ مناسب اونیه که بتونید کنارش زندگی کنید. زندگی واقعی سکوت داره، بی‌حوصلگی داره، خستگی داره، شلختگی داره، قیافه‌ی زشت داره. پارتنر مناسب اونیه که تو روزهای سخت، خودش یه بار نشه رو شونه‌ ات که همه ا‌ش بخوای نگران باشی نکنه دوستم نداشته باشه یا نکنه خسته‌ اش کنم.

“وقت گذاشتن” رو جدی بگیرید برای خودتون، کاراتون، پارتنرتون و خیلی چیزای دیگه چون “وقت نداشتن” هیچ توجیهی نداره!

وقت گذاشتن رو جدی بگیرید برای خودتون، کارهاتون، پارتنرتون و خیلی چیزهای دیگه چون وقت نداشتن هیچ توجیهی نداره.

این جمله شاهکار بود:
"ما از تجربه یاد نمی‌گیریم، بلکه از تأمل درباره تجربه یاد می‌گیریم."

خیلی اوقات لازم نیست چیزهای جدیدی وارد ذهنمون بشه، کتاب جدید، تفریح جدید، کسب و کار جدید و حتی پارتنر جدید...
نه تنها برای ما مفید نیستن، خیلی اوقات میتونن منفی هم باشن چون فقط به ذهن ورودی میدیم و پردازشش نمیکنیم!
و به این میگن سیکل دریافت بدون پردازش که خیلی اوقات درگیرشیم

یکی از فاکتورهای انتخاب پارتنر یا دوست، تاب‌آوریه، تحمل جور نشدن‌ها، نرسیدن به قرارها و پیش نرفتن برنامه‌ها به اندازه کافی سخت هست، دیگه استرس گرفتن برای واکنش دیگری رو آدم هیچ طوره نمیتونه تحمل کنه.

‏پولتون، مدرک تحصیلیتون و شغلتون امکان نداره یه روز صبح بیدار بشه و تصمیم بگیره ترکتون کنه اما پارتنرتون ممکنه. پس تا جایی که میتونین اولی رو دریابین.

یکی از چیزهایی که واقعا مهمه تو رابطه اینه که پارتنرتون بتونه از حق خودش دفاع کنه و هیچ رقمه حرف زور تو کتش نره، همون اول آشنایی از آدم بی‌جنم و بی‌عرضه فرار کنین وگرنه خودش فراریتون میده.

من واقعا نباید وابسته هیچ انسانی باشم، دوست، پارتنر، هر کی، کوچیکترین تغییر رفتارشون میتونه من رو بهم بریزه.