.........
.........
.........

ناموساً بزن رو بادمجونا از خنده پاره میشی ..

ایران تنها کشوریه که کامنتاش از پست اصلی سمتره، از دیشب دارم کامنت های ملت رو میخونم و پاره میشم نمونش :

•
اونجا که فروغ میگه:
چه می‌شود کرد؟
مگر می‌شود دنیا را پاره کرد
و از تویش خوشبختی درآورد؟
همین است که هست

「♡」

در جواب اصن واست مهمم مگه؟ بگو:
من تو را پاره‌ای از خود نه بلکه تمام وجود خود یافتم،
چنان که اگر رنجی به تو برسد به من رسیده..

‏گفتم: «عیبی نداره.»
امّا عیب داشت. کم نه، تا دلت بخواهد عیب داشت. اگر عیب‌ نداشتن را زمین بگیریم فاصله‌ی‌ حرف من با آن تا کره‌ی ماه بود.

- خاطرات صددرصد واقعی یک سرخپوست پاره‌وقت؛ شرمن الکسی.

. .

‏«با منی که سلاحی در برابرت ندارم نجنگ.
‏نجنگ پاره‌ی تنم.
‏نجنگ..»

‏من از اون ادماییم کے خیلے دیر میکشم بیرون،از اونا که تا لحظه اخر پاره شدن ریسمان فرصت میده،به کارش،به ادما،به دوستش،به رابطش،به همسایش،به مسائل،به اون ادمه...شما ولے مثل من نباشین.هرجا دیدین داره سختتون میشه فقط بکشین بیرون از موضوع و خلاص.رمزش همینه.

•
میگم جمشید ما چرا تا این زرد و قرمزا رُ می‌بینیم بند دل‌مون پاره می‌شه؟..

「♡」

•
حق با فروغ است :
چه می‌شود کرد ؟
مگر می‌شود دنیا را پاره کرد و از تویش
خوشبختی درآورد ؟
همین است که هست .

「♡」

زندگی به بندی بند است ،
به نامِ " حرمت " ...
که اگر آن بند پاره شود ،
کار زندگی تمام است ...!


- سیمین بهبهانی