چقدر این متن شبیهِ من بود :
ولی الان که بر‌می‌گردم
به پشتِ سرم نگاه می‌کنم
می‌بینم کم گذاشتم!
نه برایِ بقیه
برایِ خودم...

نوشته بود: "وقتی می‌فهمی پشت‌سرت چیا گفتن درحالی که تو همیشه هواشونو داشتی"، از تراژدی‌بودن این جمله هرچی بگم کم گفتم.

دلم می‌خواد بخوابم کف پشت‌ بوم فقط ماه رو تماشا کنم.

همه ما پشتِ نقاب بزرگسالی مان ، کودکی است نیازمند عاطفه ، گذشت ، عشق و ترسیده از تنهایی ..

- آلن دوباتن

♡

می‌گفت: "هیچ‌وقت توی زندگی‌م، آدم‌های بزرگی رو ندیدم که گذشته‌ی سالمی داشته باشن. آدم‌ها وقتی بزرگ می‌شن که گذشته‌ی سختی رو پشت‌سر گذاشته باشن."

خودمونیم آدم زنگ بزنه ۱۲۳، پشتِ خط منتظر بمونه تا به یک مشاور وصل شه که بگه: "سلام. ببخشید من مایلم خودم رو ﷼ کنم‌. تماس گرفتم شما منصرفم کنید." خیلی یک جوری نیست؟ به شخصه ترجیح میدم ﷼ شم تا تو این موقعیت باشم‌.

پشتِ نقاب بزرگسالیِ همه‌ی ما؛
کودکی است نیازمند عاطفه،
گذشت، عشق و ترسیده از تنهایی.


-آلن دوباتن

پس بزرگ شدن این‌ شکلیه؟ جا گذاشتن چیزها پشت‌سرت؛ دوباره و دوباره؟

لطفاً هیچ‌وقت به آدما نگید چرا یهو زیاد می‌خوابی، چرا همه‌ش خوابی.
‏تو زندگی روزهایی هست که انسان بین پریدن از پشتِ بوم یک ساختمون ۱۰ طبقه و خوردن ۳۰۰ میلی گرم سیانور، خوابیدن رو انتخاب می‌کنه.

-فقط اونایی که الان رفتن بالا پشتِ بوم میگن

الله اکبر،اونا خیلی خوبن...

فاز؟!