✿ کپشن خاص ✿

این را دیگر همه ی مردمانِ حاضر در اقلیمِ اطرافم میدانند که هر چند صباح یکبار ، بقچه ام را می اندازم گَلَم و با بغلی از کاغذ باطله راه می افتم میروم پشتِ هیچستان ! همانجا که سهراب بود …
تا شاید بتوانم دور از معاشرت و همهمه ی آدمها ، کمی از خودم را پیدا کنم ! چرا که من میدانم ، هرکجا ازدحام باشد ، صدایِ نور ، عطر آب ، سایه ی گنجشکها و رقص شمعدانی و دستِ خدا … گم میشوند !

در سکوت و غیبت از میانِ مردم است که تو میتوانی بیشتر آسمان را تماشا کنی و صفحات میان کتابت را ببوسی و یک تسبیح برداری و ذکر بگیری که “ چرا هستم !؟ “ و “ آخرین کار پیش از مرگم چه باید باشد ؟ “

و این بار دست از پا دراز تر برگشته ام !
شاید خیال کنید با طوماری حدیث و پند و نصیحت میخواهم آن ته مانده حوصله تان را بجَوَم و از آنچه فهمیده ام بگویم ! نه !
من دریافتم … به خوبی دریافتم …
نه آنقدر بزرگ هیبتم که جهان بی من بخشکد و مردم در نبودم تلف شوند یا در خاطرشان بمانم !
نه آنقدر ناچیزم که نشود لکه ای ، جوهری نور از حضورم بیوفتد روی زمین و جوانه شود ..

دریافتم آدمی همواره چیزی میانِ خوف و رجا بوده ! چیزی بینِ هیچ چیز و همه چیز بودن ! …
دریافتم که باید ما بقیِ ایامِ پیش رویم را به شنیدن بگذرانم … و بپذیرم من از دانستنی ها ، اندکی میدانم !
آن هم این است که :
“ هیچ چیز نمیدانم “


#میم_سادات_هاشمی

.کپشنِ خاص.

- #حالِ مرا ،

از #شعرهایم بو نخواهی برد !

من ،

پشتِ #شعری که نخواهم گفت ،

#میمیرم


#راضیه_فولادوند

'
ᴛʜᴇ ᴄʟᴏᴜᴅs ᴄᴀɴ'ᴛ ʜɪᴅᴇ ᴛʜᴇ ᴍᴏᴏɴ ʙᴜᴛ ᴛʜᴇ sᴍɪʟᴇs ᴄᴀɴ ʜɪᴅᴇ sᴀᴅɴᴇss...

..
‏ماه‌ پشتِ‌ ابر‌ نِمیمونِه‌
ولی ‌غصِه ‌پشت‌خنده چرا..!

‌‌‌‌‌‌.࿐

تو رفتی و من پشتِ سرت آمدم .
تمامِ خیابان ها را پا به پایت دویدم ،
کوچه هایِ بن بست را با تو ایستادم ،
مقصد هایِ تو را دیدم و مصمم شدم ؛
که چه خوب شد که از جهانِ من رفتی !!!
منی که با دیگران فرق دارم
منی که بی بهانه دست نمی کشم
منی که برایِ پایان هم ، ادامه می دهم !
منی که برای رفتن هم ، می مانم !

نرگس صرافیان طوفان

احساس درد ، همراهِ ما بزرگ می شود و هر ثانیه ، استانداردها و آستانه ی هشدارش تغییر کرده ، و به احساساتی که پشتِ سر گذاشته ، بی تفاوت می شود . دردهایِ دیروز ، مسخره ترین اتفاقات از نگاهِ امروز ماست و دردهای امروز هم قطعا برایِ فردا و فرداهایمان پیش پا افتاده و دم دستی خواهند بود ، پس غصه خوردن برایِ احساسات و مشکلاتِ مقطعی که با گذر زمان ، بی اهمیت می شوند ، منطقی نیست !
از آدم هایِ دیروز ، آن ها که لیاقت داشته اند ، هنوز هم هستند و آن ها که ارزش ماندن نداشته یا به ما مربوط نبوده اند ، بی آن که بخواهیم یا حواسمان باشد ؛ فراموششان کرده ایم .
هم دردها و هم آدم ها ، راحت تر از چیزی که فکرش را می کنیم ، فراموش می شوند ... باید به "زمان" سپرد ،
زمان ؛ تکلیفِ اهمیت و ارزش اتفاقات و آدم ها را روشن می کند .

. .

در زندگیِ بعدی ام گُل خواهم شد ؛ تا خودم را به روان‌های خسته برسانم
عشق خواهم شد ؛ تا خودم را به قلب‌های شکسته برسانم ،
فریاد خواهم شد ؛ تا خودم را به دهان‌های بسته برسانم ،
و انصاف خواهم شد ؛ تا خودم را به آدم‌های پشتِ میز نشسته برسانم
در زندگیِ بعدی‌ام برای بهبود حالِ جهان ، دست به دعا نه !
دست به کار خواهم شد!

•
ولی تو همیشه بمون.️
تو آدمی باش که وقتی رسیدمـ به آخر دنیا سرمو که برگردوندمـ تو پشتِ سرمـ باشی
ثابت کن تهِ دنیا رو هم میشه تنها نبود
ثابت کن زندگی همیشه مهره های موندنی و رفتنی رو کنار هم نمیچینه
میشه موند و نرفت
میشه ساخت و زندگی کرد تا تهِ دنیا

♡

سرشُ گذآشته بود رو گل هآی دامنم،
و همینطور که به رو به رو خیره شده بودم،
آروم نگاهشُ سپرد بهم و پرسید یه چیزے بگم؟
حس میکنم عوض شدی، انگاری یخ بستی!
لبخند زدمُ گفتم دیوونه ، خُل شدے ؟!
اما پشتِ این جمله ی کوتآه هزآر تا حرف خفه شده بود،
هزآر تا بغض غورت داده شده بود!
عآخه نمیدونستم چطور میشه از چشم افتآدن رو توضیح داد!
اینکه یهو با یه روی دیگه ی آدما آشنا میشی
که اصلا هم شبیه به چیزی که راجبشون فکر میکردی نیست.
جآ میخوری و کم کم جآ میزنی!
وقتی آدما از چشمت بیوفتن بخوای نخوای یخ میبندی ،
انقد بی تفاوت میشی که خودشون بار و بندیل ببندنُ برن!
انقد بی تفاوت که هیچ چیز نتونه بآعث شه اون آدمِ قبلی بآشی...

در زندگی بعدی ام «گُل» خواهم شد؛ تا خودم را به روان های خسته برسانم،
«عشق» خواهم شد؛ تا خودم را به قلب‌های شکسته برسانم،
«فریاد» خواهم شد؛ تا خودم را به دهان های بسته برسانم،
و "انصاف" خواهم شد؛ تا خودم را به آدم های پشتِ میز نشسته برسانم...
در زندگی بعدی‌ام برای بهبود حالِ جهان، دست به دعا نه!
دست به کار خواهم شد...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

تو همون آهی که من هیچوقت تو بساطم نداشتمش ...
یا همون شانس، که فقط یکبار قرار بوده درِ خونمو بزنه و هیچ وقت نزده. یا زده و من خونه نبودم.
تو همون ماه هستی که گفتن؛ همیشه پشتِ ابر نمیمونه،
همون ماه که بالاخره از پشت ابر اومد بیرون ولی ماهِ آسمونِ من نشد.
#عادل_رستمکلایی