خندیدم تا وانمود کنم حالم خوب است، گریستم تا سبک شوم، به خواب پناه بردم تا از رنج هایم بگریزم، اما بار غم، همچنان بر دوش جانم سنگینی می‌کرد.

همه‌ی آدما یکیو دارن که براشون شبیه بقیه نیست، امن ترین پناهِ براشون، دقیقا تو همون آدم امن منی یکی یدونم.

پناه بر خدا و بر نور
از شر تمام رنج‌ها و تاریکی‌ها
که در سکوت،قلب را می‌فشارد .

تو اولین پناهگاهی نبودی که بر سرم آوار شدی، اما اولین پناهگاهی بودی که با تموم وجود امید داشتم امن و استوار بمانی.

‏علیک أن تبنی فی نفسک شخصا
لا یحتاج فی الیوم الصعب إلی ملجا.

«باید در خودت، یک گوشه‌ای از وجودت، آدمی ساخته باشی که در روزهایِ سخت، نیازی به پناه بردن به هیچ‌کجا و هیچ‌کس نداشته باشد!»

.غسان کنفانی

و من پذیرفته‌ام که گاهی ممکن است
ما برای آدم‌ها فقط پناهگاهی باشیم
تا زمانی که یک خانه‌ی امن پیدا کند
و بروند...

لطفاً وقتی عصبانی یا ناراحتی
فراموش نکن دوستم داری
من حتی وسط دعوا هم پناهم خودتی
و به مهربونیت نیاز دارم
یادت نره ، خب ؟

دیگر نمیخواست بجنگد، دلش پناهی میخواست که زندگی نتواند از او بگیرد، جایی دور از هیاهوی زندگی، که بتواند برای لحظه‌ای از قوی بودن دست بکشد.

پناه دلم کسی است که بی آنکه بگویم میفهمد
بی آنکه بگویم میبخشد
و بی آنکه خسته شود کنارم می‌ماند
و او فقط خداست .

خونه میتونه یه آدم باشه که توی اوج خستگی و بی‌حوصلگی از تمام آدما و کل اتفاق های روز بهش پناه ببری و بدونی هیچ وقت قرار نیست مثل بقیه اذیت یا ناامیدت کنه .️

♡