هیچکس به اندازه من دوستت نداره، هیچکس به اندازه من درکت نمیکنه، هیچکس به اندازه من برات پناه نیست، با همه این‌ها اگه رفتی هیچوقت برنگرد چون بعد از رفتنت، هیچکس به اندازه تو برام غریبه نیست.

نباشی نمیدونم توی بغل کی پناه ببرم
نباشی نمیدونم خنده‌هامو برای کی ببرم
نمیدونم چجور بدون دنیای بدون خورشیدم زندگی کنم...

‏هیچ انسانی
قد کسی که از «دوست داشتن» برگشته
خسته ، بی پناه و غمگین نیست ..

او امن بود و دنج
اگر آدم نبود و مکان بود
احتمالا پناهگاهی می‌شد روی کوه‌ها
یا گرم‌خانه‌ای برای‌ بی‌خانمان‌ها
شاید هم کتابخانه‌ای
برای از واقعیت فرار کرده ها .️

برای آدمای زندگیت ، پناهگاهِ امنی باش 🤍

تو واقعی ترین آدم زندگیه منی
بودنت بهم انگیزه میده
جرات عاشقی میده
تو همونی هستی که
یه تار از موهاتو به دنیا نمیدم
همونی که چشمام به جز اون کسی رو نمیبینن
همونی که وقتی دلم میگیره بهش پناه میارم
همونی که امید میشه وسط ناامیدیام
همونی که باعث میشه از زندگیم لذت ببرم
همونی که براش میمیرم
خلاصه که تو به دنیا اومدی
بشی همه کَس من ، همه دنیای من.

‌
خودت را بساز
تا آدم امنی سوی
برای روزهایی که
نمی شود به کسی پناه برد...

- کارل یونگ


. .

دیدی یه خونه وقتی خالی میشه
چقدر غمگین و بی پناه میشه؟
آدمیزاد هم بدون بعضی آدمها
همینقدر بی پناه و تنهاست…

درونم جنگ است،
نه بین خیر و شر،
بلکه بین من و من،
بین کودکی‌ام که هنوز عشق می‌خواهد،
و بالغی که یاد گرفته فقط دوام بیاورد.
و در این میان،
نه پناهی هست،
نه آغوشی امن،
فقط سکوتی که همه چیز را در خودش می‌بلعد

پناهگاه من همون لا به لای گرمای تن توعه.