گلا پژمرده میشن اما حس موقع گرفتنشون هیچوقت.

آدمیزاد واقعا مثل گیاه میمونه،
محیط اطرافش که خوب نباشه پژمرده میشه، میپوسه و از بین میره...
بعضی وقتها باید جابجاش کنی، محیطش رو تغییر بدی تا بتونه دوباره جون بگیره

یه گل پژمرده رو هر چقدر هم آب بدی بیشتر فاسد میشه ، مثل قضیه آدمای قدرنشناش.️🏻

ماه چه هلال باشه چه کامل اسمش ماهه؛ هیچ‌وقت ماهیت خودشو از دست نمی‌ده.
توام اگه تو برحه ای از زندگیت هستی که خسته و غمگین و پژمرده ای، هنوز هم ماهی، هنوزم می‌درخشی.
اینو هرگز فراموش نکن.
این غم ها از زیبایی و ارزش تو کم نمی‌کنه.

اونجا که ویگن میخونه:

من گُلی پژمرده بودم
گر تو را صد رنگ و بو بود

♡

هر چه می‌توانی بر خوشی های خود بیفزای
و مگذار قلبت پژمرده شود..️

- ویل دورانت

♡

روزهای سخت وجود دارن
اما موندگار نیستن …
نزار گل امید توی دلت
پژمرده بشه 🪴..

احساس غریبی داشت، انگار روحش پژمرده و تاریک شده بود. چیزی فراتر از غمگین بودن.

میگن جای بامبو رو که عوض کنی دیگه رشد نمیکنه، پژمرده میشه. می‌دونی چرا؟ چون ریشه‌ش رو همونجا جا میذاره. دل آدمیزاد که دیگه کمتر از گیاه نیست. گاهی ریشه‌ش جا می‌مونه. توی دلی، لبخندی، نگاهی …

واقعا آدمیزاد بیشتر از یه تایمی بغل نشه، پژمرده و تاریک و گرفته میشه.