هیچوقت تاکید میکنم هییییچوقت پیگیر قهری که مقصرش نیستید نشید..

نمیدونم این چه داستانیه که یسری آدم‌ها تا وقتی تحویلشون نگرفتی میپرستنت، همه‌اش پیگیرتن، همین که آدم حسابشون میکنی یا مثلا تحویلشون میگیری انگار براشون عادی میشی، حالا دیگه برات قیافه میگیرن.

جناب قبانی میگه «خلف الإهتمام تختبئ کل معانی الحب»، عشق وابسته به یک‌چیزه؛ «توجه». میگه: «اگه کسی بهت گفت دوستت دارم، ولی بهت توجه نکرد، بدون که دوستت نداره. ولی اگر کسی حواسش بهت بود، از غصه‌ت غمگین شد، تو جمع‌ها نتونست بهت بی‌توجه باشه و همیشه پیگیرت بود، حتما دوستت داره.»
خلاصه که اینجوریاس، خودتونو گول نزنید!


. .

اینقدر درگیر خودمم،
که دیگه پیگیر کسی نیستم :)

پیگیر هیچ آدمی نباشید ، هر کی بخواد باشه خودش پُر رنگ میشه

پزشکیان ثابت کرد آدما وقتی بدست بیارن دیگه پیگیر نیستن.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی | پروکسی»

نمیدونم چطور بگم اما یه «خریت»های دوست داشتنی تو زندگی آدم هست که میدونی نباید انجامش بدی، میدونی نباید دنبالش بری، میدونی نباید پیگیرش باشی اما هستی، این خریت های دوست داشتنی انسان رو پیر و فرسوده و افسرده میکنه ولی آیا این عوارض باعث دست کشیدن هم میشه؟هرگز!
زنده باد خریت.

پارتنر باید پیگیر باشه ..
مثلا گوشیتو باز کنی ببینی از تمام پلتفرم‌ های مجازی ازش پیام داری

فکر نکنید هر کس که از راه رسید
هر کس که با شما خندید
هر کس که چند صباحی گیر داد و پیگیر شد
می تواند رفیق شما باشد...
رفاقت جریانی ست توی خون
آدم که یکباره میجوشد، وقت هایی
که بداند بودنش لازم است،
همین به موقع بودن، چگونه بودن؛
می‌شود اصالتِ یک رفاقت...

دوست پسر باید پیگیر باشه. گوشیتو باز کنی ببینی از تمامی پلت فرم های مجازی ازش پیام داری.