عزیزم… کدوم دشمن؟
اصلاً دشمنی وجود نداره،
دشمن که نقطه‌ضعفاتو بلد نیست…
دشمن که صدات رو وقتی می‌لرزه، نمی‌شناسه…
چاقوها همیشه پشت لبخند رفیقا قایم می‌شن.
اون‌قدری که از “دوست” ضربه خوردیم،
دشمن فقط یه شوخیه ترسناک بود…

این‌که من رو در مقابل خودت بی‌دفاع ببینی و بهم زخم نزنی مَردی. باورت نمی‌شه چه خون زیادی از من رفته. ضعیف و آروم درحال جان دادنم و چاقویی که خودم بهت هدیه کرده بودم توی قلبمه. حالا درد درخت رو بهتر می‌فهمم که چطور وقت سقوط دید جنس تنه‌ی تبر از جنس خودشه. و هیچ دردی بالاتر از این نیست که ببینی از خودی خوردی و غریبه توش نقشی نداشته. و درنهایت هرکسی مارو زمین زد، به هوا بُرد.

ادما می‌گن چاقو نمی‌کنن تو قلبت، بعد به جاش همونی که از قبل اونجا بود رو می‌چرخونن.

چند تا زخم رو نادیده گرفتی فقط برای اینکه چاقو دست کسی بود که دوسش داشتی؟

نوشته بود «چندتا زخم رو نادیده گرفتی فقط برای اینکه چاقو دست اونی بود که دوستش داشتی؟»

انقدر که حرفها میتونن بُرنده و تیز باشن، یه چاقو نمیتونه. تو میتونی یه چاقو رو فرو کنی تو شکم کسی بعد یمدت دردشم یادش میره، ولی بجای چاقو میتونی یه حرفی بزنی که تا آخر عمر اون حرفت آثارش رو ذهن اون طرف بمونه و بارها و بارها دردش و مرور کنه.

Justify a few wounds for yourself
You did it because he was the one with the knife in his hand
did you like

چند تا زخم رو الکی برای خودت توجیه
کردی چون اونی که چاقو دستش بود
رو دوست داشتی؟!

کافکا در نامه‌ ای می‌نویسد : «تو چاقویی هستی که من در درون خودم می‌چرخانم »
دارم به آن تیزترین تیغه فکر می‌کنم که
«دلنِشین‌»ترینِ چاقو‌هاست .

کافکا در نامه‌ای می‌نویسد:
«تو چاقویی هستی که من در درون خودم می‌چرخانم.»
دارم به آن تیزترین تیغه فکر می‌کنم؛ که
«دل-نِشین‌»ترینِ چاقو‌هاست.

قاتل با قاتل فرق داره....
نباید حکم تویی که با چاقو اروم اروم ولی محکم ضربه بهم زدی؛ با اونی که شلیک میکنه یکی باشه

.࿐