دقت کردی از وقتی که دیگه
با یه سری آدم‌ها سروکار نداری،
زندگیت چقدر آروم‌تر شده؟
دیگه خبری از حاشیه و دردسرهای اضافی نیست،
و می‌تونی فقط روی خودت و دنیای کوچیکت تمرکز کنی.

چقدر آدم جسور میشه وقتی مطمئنه یکی دوستش داره...>>>

باهمه میگیم میخندیم ،ولی تو دلمون میدونیم بلیط کی چقدر میارزه...)))

ولی هیچکس نمیفهمه که این حس “کمبود داشتن” چقدر میتونه از درون مدام لهت کنه.

اگه
میفهمیدی
که
چقدر
دارم
اذیت
میشم
هیچ‌وقت
باهام
اینطوری
برخورد
نمیکردی.


. .

‏هیچکس در مورد این صحبت نمیکنه که چقدر سنگین و ناامید کننده‌ست وقتی بعد از کلی تلاش فکر کردی بالاخره حالت داره بهتر میشه ولی یه روز رندوم بیدار میشی و میبینی فقط میخوای بمیری.

وسط حرف‌هاش یهو گفت:
می‌دونی … آخه خدا خیلی خوبه
در لحظه قلبم گرم شد و بهم یادآوری شد تو چقدر همه چیز منی خدای قشنگم .🤍

‏اگر میدونستین چقدر سخته و چقدر طول میکشه تا بعضی آدمها دوباره سلامت روان و شادی خودشون رو بازیابی کنن متوجه میشدین که چرا با کوچکترین رفتار سمی درها رو میبندن و فاصله میگیرن و چرا در مورد افرادی که اجازه دادن تو زندگیشون باشن سخت گیرن.


. .

آدم‌هایی که دوستشون داری، تا وقتی خودشون بقیه نشن، نمیفهمن چقدر برای بقیه دست‌نیافتنی‌ای.

‏جدی از چشم افتادن یه آدم چقدر پروسه عجیبیه تا چند روز قبلش برات خیلی عزیزه ولی یهو انگار نه انگار که همچین آدمی تو زندگیت اصلا وجود داشته.