کسی که همش کم و کاستی های خودش رو میبینه و خودتحقیری داره، نمیتونه متقابلا نقاط قوت تورو ببینه!

حس‌وحالم یک‌جوریه که احساس می‌کنم یک قالب یخ گنده توی سینمه. دستم مدام روی سینمه که شاید کمی از حجم سرماش کاسته شه. تاثیری نداره، جاش می‌سوزه.

مثلا من "نبود" رو به "کمبود" ترجیح می‌دم.
به قول یارو گفتنی "عزتی در هیچ است‌‌؛ که در کم‌ و کاستی نیست"!

دوست داشته باش خودت رو با همه‌ی کم‌وکاستی‌ها و بپذیر، همون‌طور که کسی رو با همه‌ی‌ وجودت دوست داری.

‌
«کاش پرنده‌ای بودم و فضای بین شاخ و برگ‌ها
مال من بود، و آبی آسمان در ته چشم‌هایم
می‌رقصید، و باد از سنگینی تن من می‌کاست.
کاش پرنده‌ای بودم و شاخ و برگ درختان،
مرا از زمین و آدم‌هایش جدا میکرد.»

افراد را با همه‌ی کاستی‌هایشان دوست داشته باشید نه به امید چیزی که آرزو دارید روزی بشوند.🤌🏻

.
گاهی هم به خودت سر بزن!
حالِ چشمهایت را بپرس و دستی به سر و روی احساست بکش؛ رو به روی آیینه بایست و تمام تنهایی ات را محکم در آغوش بگیر وَ با صدای بلند به خودت بگو که "تو" تنها دارایی من هستی؛
بگو که با همه ی کاستی های جسمی و روحی ، تو را بی بهانه و عاشقانه دوست دارم!
برای خودت وقت بگذار ، با مهربانی دستت را بگیر و به هوای آزاد ببر . نگذار احساس تنهایی کنی ، نگذار ابرهای سیاه، چشمهایت را از پا دربیاورد. مطمئن باش هرگز کسی دلسوزتر از تو نسبت به تو پیدا نخواهد شد!

-میناآقازاده

از خودش پرسید:
ثمره‌ی هر بار پناه بردن به کسی
برای کاستن از تنهایی و یافتن آرامش چه بود؟
و خودش پاسخ داد: زخم‌های شبیه به هم.

..

•
تو حتی با همین جنگیدن‌ها و نرسیدنات
با همین کم و کاستی‌ها
با همین نشدن‌ها و خستگیات
حتی با همین شکست‌ها و زمین‌خوردنات
با همین زخم‌های رو تنت
عزیزی،ارزشمندی،زیبایی
من بهت افتخار میکنم
و میدونم رفیق
میدونم جوونه میزنی و سبز میشی
قوی بمون :)🪴.

♡

تلخ ترین قسمت زندگی اونجاست که
جناب ابتهاج میگن:
پای اگر فرسودم و جان کاستم
آنچنان رفتم که خود می‌خواستم.