‏یکی از پرآسیب‌ترین حالتای خودشیفتگی برای کساییه که خودشیفتگیشون حول «من بیش‌تر از بقیه سختی کشیدم» میچرخه. فکر می کنم جا داره درباره‌اش تامل کنیم چون بیشتر ماها به دلایل بسیار، زندگی سختی داشتیم -یا داریم- و باید دقت کرد این سختی منجر نشه به «پس از بقیه محق‌تر و سزاوارتر هستم»

فکت قوی!

شما توسط کسایی حیف و میل می شین که از سر خودشون که هیچ، از سر جد و آبادشون هم زیادی بودین...

متنفرم از کسایی که حساسیت هات رو میدونن ولی از عمد روش پا میذارن.

‌
همیشه سمت کسایی برو
که خودشون از سرمایه‌شون گرون‌تر باشن!!!
‌.
‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌

‏کسایی که براتون بی‌مقدمه از زندگی روزمره عکس می‌فرستن دوستتون دارن.️

‏همیشه از آدم‌هایی که بقیه ازشون میترسن خوشتون بیاد و از کسایی که همه عاشقشونن بترسید.

میگفت تو خیلی زودرنجی، دلم میخواست بهش میگفتم آدم‌ها از کسایی که دوستشون دارن بیشتر میرنجن وگرنه بقیه که مهم نیستن.

بحث بی جنبه بودن یا زود رنج بودن نیست!فقط هر آدمی رو یه سری چیزا خیلی حساسه، از یه سری کارا بدش میاد،
شاید یکی دو بار ببینه و به روی خودشم نیاره؛ ولی کسایی که برات مهمن بحثشون از بقیه جداست،
آدم از یه سری از آدمای زندگیش انتظار نداره، نمیتونه اون حرفارو از کسایی که با تیکه تیکه ی وجودش دوسشون داره هضم کنه!
بحث بحثه انتظاره،
و اگرنه اگه یه غریبه اون حرفا رو بزنه
یا اونطوری که دوست نداری رفتار کنه که مهم نیست!
آدم از کسایی که دوسشون داره ناراحت میشه.

همه کسایی که بهشون دل بستی
بلاخره یه روز تنهات میذارن ،
چه خواسته ، چه ناخواسته ...
به هیچ چیز و هیچکس تو زندگیت
تکیه نکن جز خودت.....️

یکی یکی داره به لیست کسایی که قرار نیست دیگه هیچوقت باهم حرف بزنیم اضافه می‌شه.