خیلیا میبینن و میگن اصلاً بهت نمیخوره که تو زندگیت مشکل داشته باشی...
بهت نمیخوره که سختی کشیده باشی!
بهت نمیخوره زود رنج باشی...
بهت نمیخوره احساسی باشی...
بهت نمیخوره که تنها باشی :)
آره خیلی چیزا بهمون نمیخوره چون ما به خیلی از دلایل ظاهر داستان رو حفظ کردیم و نخواستیم کسی چیزی ازمون بدونه...
وگرنه فکر بقیه کجا و واقعیت زندگی ما کجا...!

«آغوش تو، انگار عذرخواهیِ دنیاست از من بخاطر تمام رنج‌هایی که کشیده‌ام.»

حتی اگر همه هم درد و رنج کشیده باشن، باز هم از درک درد و رنج همدیگه ناتوانن!
چون تا همون رنج رو تجربه نکنی هیچ وقت متوجه عمق اون رنج نمیشی چون جنس رنج هامون باهم فرق داره! حتی اگر دردت بزرگتر از درد بقیه باشه! چون قصه ی رنج هامون باهم فرق داره!

‌ولی باور کنید غم وزن داره! وقتی غمگینی کندتر میشی، اگر دراز کشیده باشی نمیتونی بلند شی، راه رفتنی دوست داری پخش زمین شی. اصلا انگار دستگاه پرس داره بهت فشار وارد میکنه.

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

آدم هایی که بسیار رنج کشیده‌اند را دوست دارم
آنها برای زیبایی یک شاخه گل هم ارزش بسیاری قائل‌ هستند ..

- لاادری

♡

تا زنده ای "شکوفه بزن"
گل کن
بهار شو
کسی به میوه های درختی
که پای گور قد کشیده
"محل" نمی دهد ..

- رسول ادهمی

♡

‏حس همراهی‌ای که از بخار لیوان چای تازه دم کشیده می‌گیرم رو جاهای کمی پیداش می‌کنم و حتی در آدم‌های کمی .️.

♡

تکه‌ای از شعر رهی معیری:

با یاد رنگ و بوی تو
ای نو بهار عشق

همچون بنفشه
سر به گریبان کشیده‌ام 🪻

♡

از معضلات قوی بودن اینه که دیگه کسی درد و رنجت رو به رسمیت نمیشناسه!
چون تو ذهنشون جا افتاده که از پسش بر میای! و در نهایت اون لحظه ای که از درد به خودت میپیچی و انتظار داری به آغوش کشیده بشی و یکی بهت بگه میفهمم من هستم! با جمله تو میتونی قوی باش روبرو میشی!
بعضی اوقات ضعیف بودن حفاظت از سلامت روانته!