بدترین دشمن برای هر آدمی خودشه؛ اونجا که باید رها کنی اما نمی‌کنی؛ باید پای خواستت بایستی اما نمی‌ایستی؛ نباید مدام خودت رو سرزنش کنی اما می‌کنی؛ گاهی وقتا آدما دشمنیشون رو می‌کنن و میرن ولی ما به جاشون دشمنی رو با خودمون ادامه میدیم و این تلخه، خیلی تلخ..!


. .

تو برایِ من چیزی هستی شبیه دریا!
بر من چیره می‌شوی، مجذوبم می‌کنی، شیفته‌ام می‌کنی؛ حتی در عین حال ترس در دلم می‌نشانی، از بی‌حدی‌ات واهمه دارم…

بدترین نوعِ بدقولی، قولِ الکی دادن به خودته.
قولِ اینکه درست می‌شه، هیچ اتفاق بدی نمی‌افته، این دفعه فرق داره، این یکی آدم درستیه؛ همش قول الکیه.
چشاتو باز می‌کنی می‌بینی به خودت هم دیگه نمی‌تونی تکیه کنی؛ چون اعتمادت مُرده!

. .

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

صبح از خواب پا میشی میری یه دور عکسای پروفایلشو نگاه می‌کنی و روزتو شروع می‌کنی؛
‏به کارات میرسی و دوباره آخرِ شب قبل از خواب یه‌ دور دیگه عکساشو می‌بینی و می‌خوابی…
‏و همین روند تا صبحی که دیگه از خواب بیدار نشی ادامه پیدا میکنه…

امیدوارم کتاب‌های خوبی بخوانی و کسی را ببوسی که باور دارد تو فوق‌العاده‌ای و فراموش نکن که کمی هم در زمینه‌ی هنر کار کنی؛ بنویسی یا طراحی کنی یا بسازی یا بخوانی یا جوری زندگی کنی که فقط تو می‌توانی.

سخت‌ترین کار دنیا این است
که منطقی رفتار کنی؛ در حالی که احساسات دارد خفه‌ات می کند.

داستایوفسکی •

دردا به مرور زمان خوب میشن و تنها چیزی
که ممکنه بعد ها اذیتت کنه اینه که دیگه به
هیچ آدمی توی زندگیت نمیتونی اعتماد کنی؛
و دوس داشتن و علاقه نشون دادن نسبت
به آدما برات یه غیرممکن میشه.

زمان که می‌گذرد، افشا می‌کند.
گاهی به بعضی دوستان سابق فکر می‌کنی؛
مدام از خودت می‌پرسی:
من چطور متوجه این‌همه دروغ نبودم؟


.معین دهاز

به هیچکس نگو چه برنامه‌ای تو ذهنته، تا اینکه انجامش بدی!
به هیچکس نگو هدفت چیه؛ تا اینکه مسیرشو کامل پیدا کنی.
به هیچکس نگو داری برای چی تلاش میکنی؛ تا اینکه به مقصد برسی.
به هیچکس نگو برای زندگیت چه برنامه داری تا اینکه توی اون جایگاه قرار بگیری.
بدبینی و انرژی منفی دیگران قاتل آرزوهاست دوستِ من!