‏هر بار به خودم گفتم شاید من اشتباه متوجه شدم بذار کوتاه بیام، متوجه شدم که خیلی هم درست متوجه شده بودم و باید گند میزدم به طرف.

اگر روزی از من درباره تو پرسند
کوتاه می‌گویم：
در
نهایت
نا‌امیدی
او
تمام
امیدم
بود…


‌‌‎‌‌‌‎‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

دستم برای مراقبت از تو کوتاهه
اما تو مراقب خودت باش ..

اونی ک همیشه کوتاه میاد آخرش یه روز بلند میشه میره شک نکن.

عصبانیتم کوتاهه، سطحیه میپره میره، ولی اگه دلخور بشم؟ نه داد میزنم، نه میرم، نه توضیح میدم فقط آروم عقب میکشم و اونجا جاییه که دیگه هیچی مثل سابق نمیشه.

دیروز میخندیدم، امروز میخندم، فردا هم خواهم خندید. فقط به خاطر اینکه زندگی کوتاهتر از اونیه که بخوام برای چیزی گریه کنم

کلمات مثل پرتوهای خورشیدن. هر چقد کوتاه و فشرده تر باشن تاثیرشون عمیق تره.

ذوقت رو کور میکنه، بهت توجه نمیکنه، با گفتن تو زیادی حساسی در برابر ناراحتی‌هات واکنش نشون میده، خبری ازت نمیگیره، خبری ازش میگیری با تاخیر، سرد و کوتاه جواب میده، دائما این فکر رو تو سرت میچرخونه که چیزی از بقیه کم داری، دیگه چجوری ثابت کنه دوست نداره؟

اون لحظه‌ای که داره بهت خوش‌ می‌گذره ولی‌ یهو غم میاد سراغت چون می‌دونی عمر خوشیت کوتاهه و به این زودی‌ها هم قرار نیست دوباره تکرار بشه.

زن ها همیشه میترسن، از اینکه موی کوتاه بهشون نیاد، از اینکه بلند بخندن، از اینکه یه مرد ترکشون کنه
زن ها همیشه میترسن اما ترسو نیستن، با تموم این ترس ها آخر داستان: موهاشون رو کوتاه میکنن، بلند بلند میخندن و اتفاقاً مردی که دوستشون نداره رو هم ترک میکنن