نهایت اندوه آنجاست که حس می‌کنی تو استعداد شاد بودن را داشتی و ذاتاً از جنس تاریکی نبودی؛ اما نورها تو را تنها گذاشتند و به آغوش سیاهی سپردند.

اون چیزی که خدا برات کنار گذاشته
سهم هیچکس نمیشه، عجله نکن.

ولی یکی باید مثل جمال ثریا بیاد و مو رو از شونه هامون کنار بزنه، گردنمون رو از پشت ببوسه و آهسته کنار گوشمون زمزمه کنه:
من معشوق تو
من همسر تو
من برادر تو
من پدر تو
من حتی رفیق توام،
هر کدام را که نخواستی، آن دیگری توام.
منی که تنهایت نخواهم گذاشت....

دلم میخواست بگم مشکل از منه ولی واقعا نیست، من تمام توان خودم رو گذاشتم حتی بیشتر حتی خیلی خیلی بیشتر‌.

انقدر من رو تنها گذاشتی که دیگه جبران کنی هم فکر نکنم فایده‌ای داشته باشه.

تا یه سنی فکر میکنی بابا اشتباه کرده بعدتر میگی نه مامان کم گذاشت، اما وقتی واقعا بزرگ میشی میفهمی هیچ کدوم بلد نبودن چی درسته، هر دو با زخم‌های خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه اون جنگ ناتموم، از یجایی به بعد تقصیر اون‌ها نیست تصمیم با توعه زخم‌ها رو ادامه بدی یا درمانشون کنی.

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

‏قلبم خیلی میشکنه اون موقع‌هایی که ازت انتظار دارم، بهم محبت کنی
و بی توجه از کنارم رد میشی، مثل این می‌مونه که قلبمو گذاشته باشم کف دستم و بگم لطفا بردار.

آدم متوجه نیست،
متوجه نیست تا وقتی که میشینه برای یکی تعریف میکنه، اونجاس که میفهمه چه فاجعه تلخی رو پشت سر گذاشته...

‏کنار گذشته شدن جز تلخ‌ترین تجربه‌های
بشریه. فرقی هم نمیکنه از کار کنار گذاشته
شی، از دوستی یا حتی یک رابطه عاشقانه.
در هر حالت، اول همه وجودت خشم
میشه و بعد حسرت. اون آخر سر هم
یه غمِ سمجی تو دلت میمونه که تا ابد
تنهات نمیذاره.


. .