خدایا لطفا دیگه پسرها رو واسه درس گرفتن نفرست تو زندگی من، من درس‌هام رو گرفتم الان وقت شوهره.

تو سرگرم گرفتن انتقام کسی که رهایت کرد از من بودی، تعجب آور نیست که ندیده باشی، چگونه با هر شرایطی کنارت ماندم.

گلا پژمرده میشن اما حس موقع گرفتنشون هیچوقت.

‏یه تراپیست داشتم که میگفت:
رفتار بد آدما حالا هر چی که هست، حاصل تجربه های تلخ اونا از کودکی تا زمان حال هستش
پس در نتیجه خیلی دنبال انتقام گرفتن و یا اصلاح بقیه نباشید شما همین یه زندگی رو دارید
روی خودتون کار کنید تا شبیه همونا نباشید بهتر و خوبتر ها سر راهتون میان


. .

Distancing yourself from people who repeatedly hurt you isn't enough; you must also heal the version of yourself who allowed that sh*t to continue for as long as it did.

فاصله گرفتن از افرادی که بارها به شما صدمه زدند، کافی نیست.
شما همچنین باید نسخه ای از خودتان را که اجازه داده است تا زمانی این کار ادامه داشته باشد را درمان کنید.

به آدم اشتباه، رفتار درست یاد نده! چون اون از یاد گرفتن نمیخواد تغییر کنه، میخواد یاد بگیره چطور بیشتر بمونه و کمتر دوست داشته باشه!
به آدم اشتباه، عشق یاد نده! اون دنبال یاد گرفتن نیست، دنبال راحت بودن با اشتباهاتشه! حتی اگه بهای راحتیش، نبود آرامش تو باشه!

یکی از فاکتورهای انتخاب پارتنر یا دوست، تاب‌آوریه، تحمل جور نشدن‌ها، نرسیدن به قرارها و پیش نرفتن برنامه‌ها به اندازه کافی سخت هست، دیگه استرس گرفتن برای واکنش دیگری رو آدم هیچ طوره نمیتونه تحمل کنه.

مسیر شفا گرفتن از دل تجربیات دردناک میاد.

از تلاش برای نادیده گرفتن مکالمات، موقعیت ها و وظایف ناراحت کننده، دست بردار.
آنجاست که روابط سالم، شخصیت و انعطاف پذیری را در خودت ایجاد می کنی.

زندگی یاد گرفتنی نیست که با چند بار آزمون و خطا، یاد بگیری اشتباه نکنی؛ زندگی تجربه‌اس، زمین خوردن‌های پی در پی و تلاش برای سرپا شدنه، زندگی همون قورباغه‌ی گنده‌ایه که هر روز صبح مجبوری قورتش بدی و جوری لبخند بزنی انگار که همه‌چی ردیفه.