صدایِ ترانه‌ای غمگین در رادیو شنیده می‌شود
‏و من به چیزی غیرِ تو فکر نمی‌کنم
‏زنده ماندن،
‏در روزهایی که این قدر از تو دور افتاده‌ام
‏کارِ آسانی نیست.

#ناظم_حکمت

پس از تحمل آن همه درد ،
کسی که به مقصد می رسد..‌
دیگر همانی نیست که به راه افتاده بود؛

بعضی ها، شنبه ی آدمند
پر از قرارهای تازه
پر از شروع های دوباره
جدی و عبوس

بعضی ها، سه شنبه ی آدمند
پر از کارهای نکرده
پر از وعده های عقب افتاده
آشفته و مضطرب

بعضی ها، پنجشنبه ی آدمند
پر از رهایی و بی خیالی
پر از سبک باری و خوشحالی
آزاد و خوشگذران

تو جمعه ی منی
بهترین روز هفته ام
که آفتابش بالا نیامده به غروب می رسد

#حسین_وحدانی

بدترین حال ممکن وسط بودنه
‏یه جایی که نه خوبی و نه بد
یه چیزی هستی بین این دو که نمیتونی تعریفش کنی
نمی‌تونی توضیحش بدی، نمی‌تونی بفهمونی که چی داره به سرت میاد .
نه سقوط میکنی و نه صعود.
‏مثل مورچه‌ای که افتاده توی ظرف عسل

#پویان_اوحدی

هر آدمی بالاخره یه روزی به چیزی یا کسی که ترک کرده برمیگرده؛ نه اینکه بخواد دوباره به دستِش بیاره، نه اینکه بخواد دوباره داشته باشه‌ش یا اینکه دوباره باهاش باشه، نه؛ .. اشک‌هایی هست که باید ریخته بشه، ممکنه چند روز بعد، ممکنه چند سال بعد؛ ولی بالاخره هر آدمی یه روزی میاد سراغِ اشک‌های به تعویق افتاده‌ش ..
#بابک_زمانی

#رفاقت دیگِ فَقَط #اسمش مونده،

#رسمش خیلے وقته از مد افتاده !!

 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌‎‌‌‎

ندیده‌امت از نزدیک،
اما احساس نزدیکی دارم به تو،
بسیار بسیار نزدیک....
انگار تمامِ وجود من باشی
در جهانی دیگر و دور افتاده‌ باشم،
از تو قرن‌ها....
انگار می‌شناسمت سال‌ها و
خاطرات زیادی با تو دارم که
به یاد نمی‌آورم....
من ندیده بوی تنت را به‌خاطر دارم، ندیده طعم آغوشت را چشیده‌ام و ندیده دوستت دارم،
بسیار بسیار دوستت دارم....

#...
#نرگس_صرافیان_طوفان

ندیده‌امت از نزدیک،
اما احساس نزدیکی دارم به تو،
بسیار بسیار نزدیک....
انگار تمامِ وجود من باشی
در جهانی دیگر و دور افتاده‌ باشم،
از تو قرن‌ها....
انگار می‌شناسمت سال‌ها و
خاطرات زیادی با تو دارم که
به یاد نمی‌آورم....
من ندیده بوی تنت را به‌خاطر دارم، ندیده طعم آغوشت را چشیده‌ام و ندیده دوستت دارم،
بسیار بسیار دوستت دارم....

‏لبخند زدن به کسی که از چشمت افتاده،
‏یکی از سخت ترین کارای دنیاس....

احساس درد ، همراهِ ما بزرگ می شود و هر ثانیه ، استانداردها و آستانه ی هشدارش تغییر کرده ، و به احساساتی که پشتِ سر گذاشته ، بی تفاوت می شود . دردهایِ دیروز ، مسخره ترین اتفاقات از نگاهِ امروز ماست و دردهای امروز هم قطعا برایِ فردا و فرداهایمان پیش پا افتاده و دم دستی خواهند بود ، پس غصه خوردن برایِ احساسات و مشکلاتِ مقطعی که با گذر زمان ، بی اهمیت می شوند ، منطقی نیست !
از آدم هایِ دیروز ، آن ها که لیاقت داشته اند ، هنوز هم هستند و آن ها که ارزش ماندن نداشته یا به ما مربوط نبوده اند ، بی آن که بخواهیم یا حواسمان باشد ؛ فراموششان کرده ایم .
هم دردها و هم آدم ها ، راحت تر از چیزی که فکرش را می کنیم ، فراموش می شوند ... باید به "زمان" سپرد ،
زمان ؛ تکلیفِ اهمیت و ارزش اتفاقات و آدم ها را روشن می کند .

. .