فاز نبودن برندارین
تمام دوران مدرسه به ما یاد دادن:
" جای خالی را با گزینه مناسب پر کنید"

یه تراپیستی میگفت:
در جلسات مشاوره با زوجین فهمیدم
آدما فقط برای به هم رسیدن برنامه دارن
برای با هم بودن برنامه ی ندارن ..

من زخم‌های بی‌نظیری به تن دارم اما
تو مهربان‌ترین شان بودی
عمیق‌ترین‌شان
عزیزترین‌شان
بعد از تو آدم‌ها
تنها خراش‌های کوچکی بودند بر پوستم
که هیچ کدام‌شان
به پای تو نرسیدند
به قلبم نرسیدند
بعد از تو آدم‌ها
تنها خراش‌های کوچکی بودند
که تو را از یادم ببرند، اما نبردند.

‏یه‌ روز از آدمای عوضی تشکر میکنی که اومدن تو زندگیت و باعث شدن بفهمی بد بودن چه شکلیه ..
لازمه بد بودنِ آدمارو ببینی تا وقتی یه آدمِ خوب اومد ، قدرشو بدونی و نذاری بره ،
اما امیدوارم اون روز ، حسرتِ رفتنِ یه‌سری آدمای خوب ، مریضت نکنه :).

امیدوارم آدم‌های درست سر راه آدم‌های درست قرار بگیرن؛ درست بودن با آدم‌های غلط خیلی دردناکه.

یکی جدی بودنش به دل‌ میشینه
یکی خوش اخلاق بودنش ..
یکی سرسنگینش به دل میشینه
یکی شیطون بودنش ..
یکی کم‌حرفش دوست داشتنیه
یکی پرحرفش ..
اگر ادای کسی رو دربیارید
جذاب نمیشید
مسخره میشید ..

تا یه سنی فکر میکنی بابا اشتباه کرده بعدتر میگی نه مامان کم گذاشت، اما وقتی واقعا بزرگ میشی میفهمی هیچ کدوم بلد نبودن چی درسته، هر دو با زخم‌های خودشون جنگیدن و تو شدی نتیجه اون جنگ ناتموم، از یجایی به بعد تقصیر اون‌ها نیست تصمیم با توعه زخم‌ها رو ادامه بدی یا درمانشون کنی.

‏یه مرحله از زندگی هم هست که بهش میگن
‏بی تفاوتی ناشی از صبر بیش از حد که دیگه مثل گذشته برای نبودن ها بی قراری نمیکنی.

یکی جدی بودنش به دل‌میشینه،
یکی خوش اخلاق بودنش.
یکی سرسنگینش به دل میشینه
یکی شیطون بودنش!
یکی کم‌حرفش دوست داشتنیه،
یکی پرحرفش!
اگر ادای کسی رو دربیارید،
جذاب نمیشید،
مسخره میشید ...

‏من آدم سمی جز خودم تو زندگیم ندارم، تنها کسی که من رو با بقیه مقایسه میکنه و بهم حس ناکافی بودن میده خودمم.