خدای زمینی من؛ تو انقدر در وجودم عمیق شده ای که گمانم حتی اگر میلیون ها سال بعد زمانی که تبدیل به خاک و بذر شدیم گلی شوم با عطر دست های تو؛ و در تمام پروانه ها دنبال نقش چشمانت بگردم. با هر وزش نسیم و دلربایی برگ ها بگویم؛ من زمانی محبوب عاشق ترین مرد زمین بودم، مردی که جای زخم هایم بوسه کاشت و تا ممکن ترین حدی که یک قلب می تواند از امنیت ملموس اغوشش درونم جاری کرد. پس مهم نیست من چگونه باشم روح من تا همیشه به دنبال او خواهد گشت. چرا که جان من و او را از یک گل ساخته اند اولین و اخرین من.

و هنوز هم می‌توان‌ در گلدانی شکسته گل
کاشت 🪴

جایی نمان که غمت بی‌ارزش باشد ، آدم‌ها اگر دوستت داشته باشند نمی‌توانند غمگینی‌ات را نادیده بگیرند .

در بوسه اسراف کنید؛
در بغل اسراف کنید
در بوسیدن کسی که دوستش دارید
در تمام کارای زیبای جهان تا می‌توانید اسراف کنید.

او رفیق واقعی من است
او برخلاف دیگران که تا وقتی داستان و قصه‌ات را می‌شوند می‌روند ، کنار من ماند
تنها کسی که اندوه مرا انکار نکرد و بارها به داستان های تکراری من گوش کرد تا من خالی شوم ، تنها کسی که خنده های مرا باور نکرد و غم مرا فهمید
تنها کسی که می‌توانم با او راجع به چیز هایی حرف بزنم که بقیه نه می‌فهمند ، نه درک می‌کنند 🤍

♡

دلم میخواست بگم مشکل از منه ولی واقعا نیست، من تمام توان خودم رو گذاشتم حتی بیشتر حتی خیلی خیلی بیشتر‌.

شادی جایی پیدا می شود
که روح بتواند نفس بکشد ..

صبح وقتی بیدار میشی
برای روشنایی روز
زندگیت و تواناییت
سپاسگزار باش ..

و من 
ای کاش می‌توانستم 
این دل خسته و غمگین را 
دور از چشم همگان 
انگار که برای من نیست 
کنار خیابانی رها کنم . .

آدم امن اونیه که بهت این فضا رو میده که بدون هیچ واهمه‌ ای کنارش ضعیف‌ترین حساس‌ترین زودرنج‌ترین خسته‌ترین و ناتوان‌ ترین ورژن خودت باشی.️

♡