«‌یکی از چیزهایی که با بالا رفتن سنت متوجه میشی اینه که هر چیزی توی زندگی نیاز به واکنش و پاسخ دادن نداره، اونی که باید بفهمه میفهمه و اونی که قراره نفهمه، نمیفمه !»

من توجه‌ت رو می‌خوام، ولی براش التماس نمی‌کنم.


. .

بی توجهی رو من جواب نمیده، یهو باعث میشه فراموش کنم کلا کی بودی.

میشه بیشتر باهام حرف بزنی؟
میشه حواست بیشتر به من باشه؟
میشه کمکم کنی این روزا رو سر کنم؟
میشه بهم قول بدی همیشه کنارم بمونی؟
میشه تو این روزای سخت بهم توجه کنی؟
میشه بهم یاد اوری کنی که چقد دوستم داری؟
میشه پیشم باشی
میشه پیشم باشی میشه پیشم باشی ؟
آخه حس میکنم من واقعا خیلی تنهام ؛
ولی از دنیا فقط تورو میخوام.

وقتی برای صمیمیت از دست رفته تلاش میکنی، یه بار دیگه متوجه میشی چرا از دست رفته بود.

هرگز از حرفهایی که مردم
درباره تو می گویند نگران نشو.
هیچگاه کوچکترین توجهی
به آن نشان نده.
همیشه فقط به یک چیز فکر کن:
« داور خداست. آیا من در برابر او روسفیدم؟ »
بگذار این معیار قضاوت زندگی
تو باشد تا بی راهه نروی ...
تو باید روی پای خودت بایستی
و تنها ملاحظه ات این باشد که :‌
«‌هر کاری انجام می دهم باید مطابق شعور خودم باشد. تصمیم گیرنده باید آگاهی و شعور خودم باشد. » ‌
آنگاه خدا داور تو خواهد بود...

دوستان توجه کنید...
لذت بردن از جوونی با ریدن تو آینده خیلی تفاوت داره...>>>

هیچکس برای تو ماندگار تر از خودت نیست، اینو خیلی باید تاوان بدی تا متوجه بشی.

بعضی وقت‌ها متوجه نمیشی که چقدر یه نفر داشته باهات بد رفتار میکرده، تا اینکه ماجرا رو برای یه نفر دیگه تعریف میکنی.

آدما
باید
خودشون
برات
وقت
بزارن
توجهی
که
با
اصرار
و
گلایه
باشه،
ارزشی
نداره!