اگه حالمو بپرسی؛
می‌گم خوبم چون حوصله توضیح دادن ندارم، اما اگه بغلم کنی می‌تونم تا صبح گریه کنم.

دیگه نه بحث میکنم، نه توضیح میدم، نه توضیح میخوام، نه دنبال دلیل میگردم، فقط میبینم و سکوت میکنم و فاصله میگیرم، چون واستون توضیحام رو دادم، اونطوری که باید ناراحت شدن، عصبی شدم و دیگه نمیخوام که اینطوری باشه.

رابطه‌ای که توش دائم مجبور باشی خودت رو توضیح بدی رابطه عاطفی نیست، جلسه بازجویی با سردری کاذب به نام عشقه.

«توضیح دادن و معذرت خواستن» هم زمان مشخص خودش رو داره، از زمانش که بگذره دیگه نه کارسازه، نه نیازه.

آدم درست نمیذاره فکرهای بد کنی، نمیذاره شک کنی، نمیذاره قهر کنی، نمیذاره گریه کنی، همه چیز رو واست توضیح میده و حلش میکنه.

از قشنگی‌های حرف زدن با خدا اینکه نیازی نیست بهش توضیح بدی.

عصبانیتم کوتاهه، سطحیه میپره میره، ولی اگه دلخور بشم؟ نه داد میزنم، نه میرم، نه توضیح میدم فقط آروم عقب میکشم و اونجا جاییه که دیگه هیچی مثل سابق نمیشه.

غم واقعی؟ اون غمی که نتونی برای کسی توضیحش بدی.

من خسته‌تر از اونی هستم که هربار خودم رو بهت ثابت کنم. اگر بهم اعتماد داری، ازم توضیح نخواه، باورم داشته باش.

𝐋𝐢𝐟𝐞 𝐢𝐬 𝐬𝐨 𝐦𝐮𝐜𝐡 𝐬𝐢𝐦𝐩𝐥𝐞𝐫
𝐰𝐡𝐞𝐧 𝐲𝐨𝐮 𝐬𝐭𝐨𝐩 𝐞𝐱𝐩𝐥𝐚𝐢𝐧𝐢𝐧𝐠 𝐲𝐨𝐮𝐫𝐬𝐞𝐥𝐟
𝐭𝐨 𝐩𝐞𝐨𝐩𝐥𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐣𝐮𝐬𝐭 𝐝𝐨 𝐰𝐡𝐚𝐭 𝐰𝐨𝐫𝐤𝐬 𝐟𝐨𝐫 𝐲𝐨𝐮.

زندگی خیلی ساده‌ تره
وقتی از توضیح دادن خود
به مردم دست میکشی
و فقط کاری رو انجام بدی که برات کارسازه ..️

♡