نباید یادت بره که ناراحتیاتم با من تقسیم کنی. من نمیخوام فقط وقتایی که خوشحالی، باشم.

تا میتونید خودتونو به گیج بازی بزنید
بگید نمیدونم، بگید نمیتونم، بگید بلد نیستم، بگید حالیم نمیشه، بگید من خرم، بگید من ناتوان عقلی ام
ولی ارامش برای خودتون بخرید با گفتن این کلمات و هرچی ک شنیدید به هیچ جاتون نباشه..

باید گفت‌وگو کنیم، حتی وقتی حرف خاصی برای گفتن نداریم. از جزئیاتی بگیم که شاید بنظر بی‌اهمیت بیان، اما همینا مارو توی زندگیِ هم نگه میدارن. تعریف کنیم چایی‌ امروزمون رو با چی خوردیم، از فنجون قهوه‌مون، کتابی که داریم مطالعه‌ش می‌کنیم عکس بفرستیم، وقتی ناراحتیم یا بی‌دلیل خوشحالیم همدیگر رو در جریان بذاریم. که اگه از حال هم بی‌خبر باشیم، که اگه نگیم، که اگه نپرسیم کم‌کم از هم دور می‌شیم و به سکوت عادت می‌کنیم.

سین نکرد، بی‌توجه بود، حواسش بهم نبود، بلاک کرد، کلی براش پارگراف‌های طولانی نوشتم اما نخوند، به حرف‌هام بی‌توجه بود، برای خوشحالیم تلاش نکرد، بهش زنگ زدم جواب نداد، غافل از اینکه همه این‌ها خودش جواب بود ، نذارید اینطور آدم‌ها احساساتتون رو تلف کنن.

خوشحالی و حال خوب برام توی یه گلدون سبز خلاصه میشه .

♡

‌
شدیدا به آدمایی که دیسیپلین و نظم دارن و تلاش میکنن احترام قائلم. میخواد رژیم غذایی باشه ورزش باشه میخواد برای زیبایی باشه یا برای درس و کار میخواد برای خوشحالی باشه یا برای رابطه و خانواده.
آدمی که بدونه برای به دست آوردن هر چیزی باید زحمت کشید و نمیشه فقط طلبکار بود آدم درستیه.

گاهی مغزت برای بقا، تو رو از تغییر میترسونه، درحالی‌که رشد، درست پشت همون ترست ایستاده.

میگفت: وقتی خوشحالی، دلت میخواد با کسی حرف بزنی که دوستش داری، وقتی غمگینی، دلت میخواد با کسی حرف بزنی که دوستت داره، اگر این دو نفر رو داری خوش شانسی.. پس خوش به حال من که هر دوتاش واسه من یه نفره و اونم تویی..

یاد حرف آقاجونم افتادم که همیشه میگفت:
«خوشحالی قند بشه، حل بشه تو زندگیت!
اونقدری که شیرینی دلتو بزنه»

خوشحالیت قند بشه تو زندگیت رفیق.️

ماها خیلی نسبت به خودمون بی‌رحمیم، دائما خودمون رو قضاوت میکنیم، اشتباهاتمون رو بارها مرور میکنیم، درحالی‌که به بقیه حق اشتباه میدیم، ولی خودمون رو با کوچک‌ترین لغزش‌ها نمی‌بخشیم.
کاش با خودمون همون‌قدر مهربون باشیم که با عزیزترین آدم زندگیمون هستیم.