متاسفانه یه آدمی هستم که به همه کس و همه چی زود اعتماد میکنم و بهشون کمک میکنم، درحالی که میدونم ‌همشون باعث از دست دادن عصاب روانم میشن.

انتخابتون آدمی باشه که آدم حسابیه،
آدمی که منطقیه
آدمی که جا و مکان میشناسه،
آدمی که حرمت و احترام حالیشه.

متاسفانه یه آدمی هستم که به همه کس و همه چی زود اعتماد میکنم و بهشون کمک میکنم درحالی که میدونم همون‌ها باعث از دست دادن اعصاب و روانم میشن.

دلم یه خوشحالی از ته دل میخواد. از اون مدل خوشحالیا که زنگ بزنم به بقیه و بگم«حدددس بزززن چیشددده؟» از اون مدل خوشحالیا که باورم نشه...

کاش بهم پیام میدادی میپرسیدی حالم چطوره چیکار میکنم این مدت چی گذشت بهم، دردناکه فکر میکنم تو حتی یه لحظه ام به من فکر نمیکنی، درحالی که تو هیچ‌وقت از ذهن من بیرون نمیری.

عشق همینه که یه خری که دوستش نداری افتاده دنبالت، در حالی که خودت دنبال یه گاوی که نمیخوادت میری، بهتر از این نمیتونم این باغ وحش رو توصیف کنم.

اما من دلم می‌خواد آدم بزرگی بشی. حتی اگه دیگه ندیدمت، بشنوم که موفق شدی. حتی اگه نشد بهت کمک کنم بفهمم که روی پای خودت ایستادی. بفهمم که خوشحالی. بفهمم که بالاخره تونستی عاشق بشی. بفهمم بالاخره فهمیدی از زندگیت چی می‌خوای. بفهمم خانواده خودت و تشکیل دادی و طعم خوشبختی رو چشیدی. بفهمم عاشق زندگیتی. بفهمم اون‌قدر خوشحالی که دیگه من و یادت نمیاد.

«هرکیو می‌بینی دائم ازت می‌پرسه کارت چه‌طوره، ازدواج کردی، خونه داری، انگار که زندگی یه لیست خرید از بقالیه. اما هیچ‌کی هرگز ازت نمی‌پرسه آیا خوشحالی...»
--هیث لجر

『چ
. .

وسط یه مرحله عجیب از زندگیمم
خود قدیمی کامل از بین رفته ، در حالی که خود جدیدم هنوز کامل متولد نشده :(

♡

من همیشه با همه چی کنار میام، تقریبا با همه چیز و همه کس و همیشه اون کسی هستم که درک میکنه در حالی که خودش از درون داره تیکه تیکه میشه.