بزرگسالی چیز عجیبه؛ منظورت چیه در حالی که من به فروپاشی روانی رسیدم باید خودمو جمع و جور کنم و به زندگیم برسم؟

تا حالا کسی رو ترک کردی درحالیکه هنوز
دوستش داشتی؟
می‌دونی چی می‌خوام بگم؟
می‌خوام بگم گاهی اوقات رها می‌کنی
و میری، نه اینکه دیگه دوستش نداری بلکه
نمی‌خوای بیشتر از چشمت بیوفته :(:

حالا کسی رو ترک کردی درحالی‌که هنوز دوستش داشتی؟
می‌دونی چی می‌خوام بگم؟
می‌خوام بگم گاهی اوقات رها می‌کنی و می‌ری، نه این‌که دیگه دوستش نداری؛ فقط چون نمی‌خوای بیش‌تر از چشمت بیفته.

#رویا

تا شکرگزار نباشی؛ شاهد اتفاقات خوب نخواهی‌بود. تا عادت نکنی به دیدنِ زیبایی‌ها و نعمت‌های جهانت را نبینی و از خدای نعمت‌ها قدردانی نکنی؛ موهبت‌ها و اتفاقات خوب، راه رسیدن به تو را پیدا نخواهند کرد. این یک اصل اساسی‌ست، حتی اگر سطحی و تکراری به نظر برسد. اما کمتر کسانی واقعا به آن پای‌بند بوده‌اند و قطعا به وضوح دیده‌اند که سپاسگزاری از خدا و کائنات بابت هرآنچه که می‌توانست نباشد اما هست؛ چگونه معجزه‌وار، جهان انسان را دگرگون می‌کند و پُلی می‌شود برای رسیدن به جهانی خوب‌تر و حالی خوب‌تر.
برای هر نعمتی که در جهانتان هست قدردان باشید، از خدا، از خودتان، از آدم‌ها... این کار، مسیرِ ورود اتفاقات و آدم‌های خوب‌ را به جهان شما هموار می‌کند. ما به یک مهمانی بزرگ دعوت شده‌ایم، خیلی اهمیت دارد که بابت هرچیز، قدردان باشیم، نه متوقع!!! "قدردان بودن" صفت آدم‌حسابی‌هاست. آدم‌هایی که از جهان و از خدا و از آدم‌ها طلبکار نیستند و با چاشنی قدردانی و تلاش، خواهان خوب‌ترینِ خوب‌ترین‌های جهانند.
سپاسگزار باشیم و قدردان؛ بابت کمترین دلخوشی‌ها! حتی برای اینکه می‌بینیم، می‌شنویم، نفس می‌کشیم و می‌فهمیم.
حتی برای اینکه آسمان زیباست، زمین و گیاه و درخت زیباست و جهان زیباست...

بابام همیشه میگفت:
"آدمی که خوبی رو نمیفهمه، بدی هم حالیش نیست!"
یه نگاه دوباره بندازین به روابطتون، فرقی نمیکنه از چه نوعی باشه، عاشقانه، دوستانه، فامیلی..
اگه طرفتون خوبی و وفاداری و احترام سرش نمیشه، رفتن و بی وفایی و بدیتونم نمیفهمه.
پس با خیال راحت توی دنیای حماقتاش جا بذارینش و یه نفس عمیق بکشین و تنهایی به راهتون ادامه بدین!

. .

آخر چگونه می‌توان به چشم کسی آمد که محو تماشای دیگریست؟ انسان ای ابر ساده... چه آرزوهای محالی داری...

نمی دونم داستانش چیه...
ولی خوشحالی آدمایی که دوستشون داری،
حتی از خوشحالی خودتم بیشتر بهت می چسبه....

این رو آویزه گوشت کن:
اگر مغرور باشی، کمتر یاد می‌گیری.
اگر متعصب باشی، کمتر می‌بینی.
اگر کم رو باشی، کمتر نه می‌گی.
اگر ترسو باشی، کمتر ریسک می‌کنی.
اگر بدبین باشی، کمتر خوشحالی.
اگر خودشیفته باشی، کمتر معاشرت سالمی داری.
اگر شکایت کنی، کمتر تلاش می‌کنی.
اگر عادت کنی، کمتر تغییر می‌کنی.
و ممکنه تغییر سخت باشه ولی این تغییره که هویت و شخصیت تو رو تعیین می‌کنه...!

‏می‌دونی چی خیلی سخته؟ این که از یه‌جای زندگیت خوشحالی‌های بزرگ دیگه زیاد خوشحالت نمی‌کنه، ولی غم‌های کوچیک تا ابد زخمای بزرگ می‌زنن.

غمگینم؛
برای مرد یا زنی که تا پایان عمر کنار آدمِ اشتباه زیست، در حالی که می‌توانست معشوقه‌ی آدمِ درستی باشد.
من غمگینم؛
برای تمامِ لبخندهای نزده و دوستت دارم‌های نشنیده و سفرهای نرفته و چشم‌های از برق اشتیاق ندرخشیده و یک عمر انتظار و حسرت و آرزوی نزیسته!