بنظرم سخت‌ترین کار اینه که دلت نخواد، ولی مجبور باشی با یه سری از آدم‌ها و خاطراتت خداحافظی کنی.

از دور بغلت می‌کنم، آروم و بی‌صدا، دست‌هام رو مثل یه حصار دور تنت می‌پیچم، که مبادا تیکه‌تیکه‌های قلبت از هم بپاشه. سرم رو نزدیک گوش‌ت می‌آرم، زمزمه می‌کنم: غصه نخور‌ی‌ها، همه چی درست می‌شه. شاید باورش سخت باشه، شاید این جمله‌ها مثل مرهمی باشن که روی زخمِ عمیقت جواب نمی‌ده. می‌دونم، هر شب با اشک‌هایی که نمی‌ریزی خفه می‌شی و هر روز رو با یه لبخند خالی از دل، می‌گذرونی. ولی یک روز می‌رسه، همون روزی که فکر می‌کنی هیچ‌وقت نمی‌آد، همه‌ی این غم‌ها، این بغض‌ها، توی خاطراتت محو می‌شن. اون روز، همین لحظه‌های شکستگی برات می‌شه یه نشونه، که چطور توی تاریک‌ترین شب‌ها هم خودت رو نگه داشتی.

این روزها به سختی می‌کوشم که تورا ازیاد ببرم، اما خاطراتت هم مثل خودت یک دنده و لجباز هستند، هرچقدر بیشتر تقلا می‌کنم بیشتر در آن‌ها فرو می‌روم.

شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،
خاطراتت را،
نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیوار
دلت…
در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب
باشد؛
زمین می خوری…
زخم بر می داری…
و درد می کشی…
نه از بی مهری کسی دلگیر شو …
نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…
به خاطر آنچه که از تو گرفته شده،
دلسرد مباش
به آینده لبخند بزن…
هیج کس تو نخواهد شد
آرامش سهم توست …🤍.

فکرت بیداری را بر من حرام کرده
و خیالت خواب را از چشمانم می‌دزدد!
و من بیدار میمانم، بی آنکه بی‌دار باشم!!
آخر یک روز،
دار خاطراتت، نفس ذهنم را خواهد برید!

ذهن آدمم عجیبه، یه جزییاتی رو‌ از خاطراتت با کسایی که دوستشون داشتی یادشه که حتی برای خودتم عجیبه چجوری بعد این همه سال تا این حد ریز یادته، ادمایی که دیگه تو زندگیت نیستن و قرار نیستم بیان.

.شکست ها و نگرانی هایت را رها کن،
خاطراتت را،
نمیگویم دور بریز،اما قاب نکن به دیوار
دلت…
در جاده ی زندگی، نگاهت که به عقب
باشد؛
زمین می خوری…
زخم بر می داری…
و درد می کشی…
نه از بی مهری کسی دلگیر شو …
نه به محبت کسی بیش از حد دلگرم…

خاطراتم زنده شد.
شک نکن بشنوی میری تو خاطراتت

برای گم شدن همیشه نباید توی کوچه پس کوچه های غربت باشی گاهی وقت ها توی اتاق خودت میان تک تک خاطراتت گم میشی اون وقت باید خیلی به عقب برگردی تا خودتو پیدا کنی.

نمیدونم برات پیش اومده یا نه ولی بعضی وقتا هم هست
وسط اتاقت میشینی
نه ناراحتی
نه گریه میکنی
فقط احساس خالی بودن میکنی و خاطراتت رو مرور میکنی و فک میکنی واقعا کجای این مسیر رو اشتباه رفتی