درونم جنگه؛ بین منی که خیلی اهمیت می‌ده و منی که سعی می‌کنه اهمیت نده.

ولی عاشقانه های عرفان طهماسبی خیلی قشنگه >>>>

. .

ولی به نظر من تو راه هدفتون ‏گریه کنین، زجر بکشین، استراتژیتون رو عوض کنین، گاهی استراحت کنین.. ولی هیچوقت یه قدمم نیاین عقب. ‏تاکید میکنم هیچوقت! چون حسرت خوردن خیلی سخت از همه چیزه..

از آدم‌های رازدار و امن خیلی خوشم میاد، از این‌ها که دلت رو قرص میکنن، همه‌ چی بین خودمون میمونه و خیالت راحته که پشت سرت با هیچکسی حرف نمیزنن، این‌ها خیلی آدم حسابی‌ان. ‌

تو منو یطوری فراموش کردی که انگار من ناهار هفته پیشت بودم، یکی از همکلاسی‌های کلاس اولت که باهاش زیاد حرف نمیزدی، مثل یه اسم شخصیت تو سریالی که چند سال پیش دیدی، تو من رو خیلی راحت فراموش کردی.

درک نشدن توسط اطرافیان
سرآغاز دردهای روحی خیلیامونه ..

خیلی قلبمو شکستی، امیدوارم دیگه بهترین دوست بهترین دوستت نباشی.

بخدا جدی میگم،
خیلی این قضیه نادره، اینکه دو نفر معشوقه هم باشن واقعا چیز شگفت انگیزیه،
اصلا توی کل نعمت های خدا چی میتونه قشنگ تر از این باشه که یکیو که بی نهایت دوستش داری اونم بی نهایت تورو دوستت داشته باشه.

روز هایی را به شب می رسانیم که از خود شب هم تاریک ترند...!
روزهایی که شب اند؛
خیلی شَب!
خدا به داد شب هایمان برسد...

یه افسانه خیلی قشنگی هست که میگه اگه لایقش باشی بهت تعلق میگیره و اگه لیاقتش بیشتر از اون رو داشته باشی ازت گرفته میشه، پس بیخود برای چیزهایی که از دست دادید ناراحت نباشید، حتما قراره بهترش گیرتون بیاد.