اونایی که اصرار دارن زشتن خیلی قشنگ تر از اونایین که اصرار دارن قشنگن:)

میشه بیشتر باهام حرف بزنی؟
میشه حواست بیشتر به من باشه؟
میشه کمکم کنی این روزا رو سر کنم؟
میشه بهم قول بدی همیشه کنارم بمونی؟
میشه تو این روزای سخت بهم توجه کنی؟
میشه بهم یاد اوری کنی که چقد دوستم داری؟
میشه پیشم باشی
میشه پیشم باشی میشه پیشم باشی ؟
آخه حس میکنم من واقعا خیلی تنهام ؛
ولی از دنیا فقط تورو میخوام.

نداشتن، خیلی بهتر از داشتن با اصراره.

امیدوارم آدم‌های درست سر راه آدم‌های درست قرار بگیرن؛ درست بودن با آدم‌های غلط خیلی دردناکه.

بنده هیچوقت کسی رو بخاطر اینکه با یه اتفاق کوچیک از کوره درمیره و شروع به گریه میکنه قضاوت نمیکنم، خیلی خوب میدونم که برای اون اتفاق گریه‌ نمیکنه بلکه برای تموم چیزهایی که تا اون لحظه تحمل کرده گریه میکنه.

نوشته بود: «دلم می‌خواد مدتی بمیرم. نه بخاطر این‌که ناامیدم، بخاطر این‌که خسته‌ام. خیلی خیلی خسته!»

‏تو سرد و بی‌احساس نیستی ، فقط خیلی وقته نتونستی کسی‌ رو پیدا کنی که کنارش بتونی همونطور رفتار کنی که تو تنهاییِ خودت هستی :).

بعضی وقتا مجبوری
تو فضای بغضت بخندی
دلت بگیره ولی دلگیری نکنی
شاکی بشی ولی شکایت نکنی
گریه کنی اما نذاری اشکات پیدا شن
خیلی چیزارو ببینی ولی ندیدش بگیری
خیلی حرفارو بشنوی ولی نشنیده بگیری
خیلی ها دلتو بشکنن و تو فقط سکوت کنی…

دقت کردید خیلیامون چقدر دقت می‌کنیم تو حرف زدن؟ چقدر سعی می‌کنیم کسی از لابلای حرفامون بو نبره که دل‌اندرونمون چه خبره. صرفنظر از دلیلش، اصل این موضوع خیلی تلخه. جین وبستر میگه «و چقدر غم‌انگیز است، که آدم تمام‌وقت مراقب باشد، تا آنچه را احساس می‌کند به زبان نیاورد».

من خیلی آدم واکنشی ای نیستم، اگه دیدید خیلی واکنش نشون میدم، بدونید لایه‌های عمیق روح و روان وجودم رو لمس کردید.